Η στοά του Ναυπλίου

*Άρθρο της Κατερίνα Γραμματικού

Η στοά του Ναυπλίου βρίσκεται μεταξύ της παρόδου της Λεωφ. Αμαλίας, Σιώκου και της Βασιλέως Κωνσταντίνου ή Μεγάλος Δρόμος. Στην καρδιά της παλιάς πόλης, στα βήματα των επισκεπτών που βιάζονται ανάμεσα στα σοκάκια της, φαντάζει αθέατη, στοιχειοθετεί ωστόσο ένα κρυμμένο αφήγημα και μια αφορμή, περνώντας από μέσα να βγεις νοσταλγικά στο σήμερα.

 

Η τοπογραφία αυτής της γειτονιάς τα τελευταία εξήντα χρόνια τουλάχιστον, όριζε κάποτε το κέντρο της αγοράς της πόλης: ψαραγορά, μανάβικα, κατεψυγμένα, κρεοπωλεία, μπακάλικα. Κάτι σαν μια μικρή Αιόλου του Ναυπλίου ήταν.

Ξεκινώντας από τα καταστήματα που υπήρχαν εντός στοάς, το πιο γνωστό ήταν το ουζερί του Τσικόπολου, το ραφείο του Κατσαρού, ο κομμωτής ο Μίμης Καλογερόπουλος είχε το κουρείο του εδώ, το δικηγορικό γραφείο του Μίμη Γκιόλα και στη γωνία βγαίνοντας προς τη Σιώκου, εδώ που σήμερα είναι το Bizart με αφίσες, πίνακες ζωγραφικής και είδη δώρων του Σταύρου Παπαϊωάννου ήταν παλιότερα το εργαστήριο με εκκλησιαστικά είδη και κορνίζες του Αλέκου Παπαϊωάννου (πατέρα του Σταύρου), γνωστός επίσης αγιογράφος, μικρασιάτικης καταγωγής.

 

Ήρθε από τον Πειραιά το ’66 και την γειτονιά την ξέρει σαν κάλπικη δεκάρα. Απέναντι ακριβώς, στο εμπορικό κατάστημα Corsetto  σήμερα, κατά το διάστημα από 1970-2012 ήταν το καθαριστήριο του Πετσιώτη. 

Στο σοκάκι της Σιώκου, στο σημερινό Taste3  ήταν το μαγαζί της Χαρούλας με τα παιδικά ρούχα, μετά ήρθε η Τσάμη με τα κεραμικά.

Δίπλα ήταν το γραφείο του συμβολαιογράφου Θάνου Τόμπρα και απέναντι είχε ο Μητρομάρας το δικηγορικό του γραφείο.

 

Στον καφέ μπαρ Σκαντζόχοιρος ήταν το καφενείο του Αράπη με τους δημοφιλείς κεφτέδες του. Στη γωνία του Αχιλλέα είχε ο Θωμάς Δημόπουλος είδη προικός.

 

Στην κατάληξη της οδού Σιώκου με την Αμαλίας εκεί που είναι σήμερα δικηγορικό γραφείο, ήταν το κρεοπωλείο των αδελφών Κούρτη  και στην απέναντι ακριβώς, στη γωνία, στο σημερινό καφέ Sarlo, ήταν το ποδηλατάδικο του Αντωνόπουλου, κατόπιν εμπορικό κατάστημα του Χριστόπουλου.

 

«Στην ίδια γειτονιά γύρω από τη στοά, στο παράλληλο σοκάκι της Σιώκου, της Κοκκίνου, ήταν το ουζερί του Βέργη, το φανοποιείο του Βέργα και το μανάβικο του Δωροβίνη».

Στο ύψος της στοάς, επί της Αμαλίας, απέναντι, στο σημείο που είναι το εμπορικό κατάστημα και δίπλα το café-bar ήταν το μανάβικο του
Ζαχαριά και το κουρείο του Βουργίδι στην απέναντι γωνία εκεί που είναι κομμωτήριο σήμερα.

Στη μικρή πλατεία του Πολεμικού Μουσείου, εμπρός από το εκκλησάκι των Ταξιαρχών, στο σημερινό café Boutique ο Μανδρόζος άνοιξε το πρώτο Super–Market της πόλης. Σε αυτό το σημείο έβγαιναν με τις κασέλες οι ψαράδες κι έστηναν τους πάγκους τους. 

 

Στην πίσω πλευρά του Μουσείου, στο στενό δρομάκι, ο Διομήδης έφτιαχνε φέρετρα και στο ισόγειο του Μουσείου ήταν το μπακάλικο των Κορλιμπίνη - Κολόκα.

 

Στο σημερινό εμπορικό κατάστημα Bianco (επί της Αμαλίας) ήταν παλιότερα τα κατεψυγμένα του Μαγκαφά, το ποδηλατάδικο του Νικολόπουλου (που αργότερα πήγε λίγο πιο κάτω) και το μαγαζί Δίσκοι και Κασέτες των αδελφών Μαγκαφά.

 

Επί της Αμαλίας, στο σημερινό μεγάλο Κατάστημα (γωνία με Σοφρώνη) ήταν αρχικά η Ιονική Τράπεζα, κατόπιν έγινε ουζερί. Δίπλα σε αυτό ήταν το γαλακτοπωλείο του Αντωνόπουλου, το οποίο μετά έγινε Dolce και κατόπιν το μεζεδοπωλείο Επί Σκηνής.

 

Μπαίνοντας στην Άγγελου Τερζάκη από την Αμαλίας, στη γωνία ήταν το χασάπικο του Ηλιάδη, δίπλα στο τσαγκάρικο του Σάββα Αντωνιάδη (σήμερα είναι το κατάστημα με υποδήματα) και λίγο μετά το εμπορικό του Καράμπελα.  Στη γωνία του Μεγάλου Δρόμου και Άγγελου Τερζάκη, όπου είναι τα γραφεία του Πανεπιστημίου σήμερα, είχε το φαρμακείο ο Θ. Κωστούρος και στην απέναντι γωνία, στο καφέ Αλλοτινό, ήταν το εμπορικό του Μαστοράκου.

 

Στο παράλληλο στενό της Σιώκου, την Κοκκίνου, στη γωνία που είναι το εμπορικό κατάστημα της Λέκκα ήταν το μπακάλικο του Μίμη του Ξινού και δίπλα τα κοσμήματα-ασημικά του Σουλτανίδη.

 

Στο ίδιο στενό ήταν το μανάβικο του Δωροβίνη και το ουζερί του Βεργή.

 

Επί της Αμαλίας, λίγα μέτρα μετά το εμπορικό κατάστημα μετά τα οπτικά σήμερα, ήταν το ζαχαροπλαστείο Παπαγαλίνο. Φτάνοντας στην πλατειούλα, πάνω στα παλιά τείχη της πόλης, εκεί που βγάζει τραπεζάκια το Theory Café -στη θέση του είχαν καφενείο τα αδέλφια Κουτσουμπού (Άρης και Σούλης)- ήταν τα ΚΤΕΛ με δρομολόγια για τα χωριά.

Λεωφ. Αμαλίας, από Παλιές φωτογραφίες του Ναυπλίου

Οι παλιοί Ναυπλιώτες θυμούνται τις μετατροπές στα μαγαζιά και τις αλλαγές του αστικού τοπίου. Σε αυτό το σημείο όμως, όσο κι αν άλλαξε άρδην η φυσιογνωμία του, χάριν του τουριστικής δύναμης που ασκήθηκε σε ολόκληρη την παλιά πόλη τις τελευταίες δεκαετίες, η μνήμη αποζητά να ταξιδέψει στο παρελθόν άφοβα πολλές φορές και με τάση απελευθέρωσης.

 

Το άρθρο στηρίχθηκε στην καταγραφή προφορικής εξιστόρησης από τους Κώστα Καράπαυλο και Αλέκο & Σταύρο Παπαϊωάννου.  

 

Το άρθρο υποστήριξε το SARLO Café,  Αμαλίας & Σιώκου στο Ναύπλιο.