Το Μπούρτζι από το παρελθόν στο μέλλον και από ιστορικό μνημείο σε επιχείρηση τουρισμού...

Επισκεφτήκαμε πρόσφατα το Μπούρτζι, την καστρονησίδα του Ναυπλίου, που τα τελευταία 9 χρόνια ήταν κλειστό στο κοινό λόγω της ανακαίνισής του.

Το 2014 ξεκίνησε η ανακαίνισή του από το υπουργείο Πολιτισμού, η οποία μετά από μία διακοπή ξεκίνησε πάλι το 2019 για να ολοκληρωθεί το 2023.

Το φρούριο Μπούρτζι παρέμεινε για περίπου δέκα μέρες ανοιχτό στο κοινό με ελεύθερη πρόσβαση με μόνο κόστος την μεταφορά με το καραβάκι μέχρι εκεί, ενώ μετά τις 17 Αυγούστου 2023, έχει είσοδο 5€ επιπλέον του κόστους μεταφοράς για την μετακίνηση των επισκεπτών του μέχρι εκεί, για να μπορέσει κανείς να το επισκεφτεί και να δει το εσωτερικό του.

Το παρελθόν του

Το Μπούρτζι χτίστηκε λίγο μετά το 1473 από τους Ενετούς ως φρούριο, το οποίο διέθετε προμαχώνες και πυροβόλα.

Το φρούριο αποτέλεσε την κατοικία των Δήμιων, άγνωστο για πόσο χρόνο ενώ αργότερα κατά την δεκαετία του 1930 χρησιμοποιήθηκε ως ξενοδοχείο για περίπου τριάντα χρόνια

Ο θρύλος των Δήμιων του Ναυπλίου και η κατοικία τους στο Μπούρτζι

Το Μπούρτζι σύμφωνα με τα όσα ιστορικά γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, και όσα έχουμε μάθει και από τον λογοτέχνη και γιατρό Ανδρέα Καρκαβίτσα, ο οποίος εργάστηκε το 1892 ως στρατιωτικός γιατρός στο Ναύπλιο, ήταν οι κατοικία των Δήμιων, τους οποίους είχε την τύχη να επισκεφθεί εντός της οικίας τους στην γνωστή καστρονησίδα.

Οι Δήμιοι ήταν καταδικασμένοι θανατοποινίτες, την ποινή των οποίων είχε μετατρέψει το δικαστήριο μετέπειτα, σε ισόβια κάθειρξη. Επειδή οι Ναυπλιώτες δεν τους ήθελαν να ζουν ανάμεσα τους, είχαν εγκατασταθεί με ευθύνη του κράτους στο Μπούρτζι, όπου τους έφερναν κρατούμενους για εκτέλεση, και αυτοί τους εκτελούσαν με την μέθοδο του αποκεφαλισμού στην Γαλλική λαιμητόμο ή αλλιώς γνωστή και ως γκιλοτίνα που υπήρχε τότε στο Μπούρτζι.

Το μέλλον

Το Μπούρτζι πλέον δυστυχώς δεν θυμίζει και πολλά από το παρελθόν. Η ΕΤΑΔ ΑΕ που έχει αναλάβει την οικονομική του διαχείριση δέσμευσε χώρους με προορισμό να γίνουν χώροι αναψυχής με αποτέλεσμα να χάνεται η ιστορική του αξία.

Επιπλέον στους χώρους όπου βρίσκεται το ένα από τα δύο μοναδικά κανόνια που σώζονται ολόκληρα στο Μπούρτζι έχει τοποθετηθεί, άγνωστο για ποιον λόγο, μία μεταλλική πέργκολα χωρίς όμως κάποιο υλικό να τις σκεπάζει.

Το Μπούρτζι έχει αξιοποιηθεί σαν καφενείο αλλά και σαν ξενοδοχείο ξανά στο παρελθόν οπότε σπιλώνουν το μνημείο στο όνομα του εμπορευματοποιημένου πολιτισμού για δεύτερη φορά.

Το Μπούρτζι έχει αξιοποιηθεί σαν καφενείο ξανά στο παρελθόν αλλά και ως ξενοδοχείο για τριάντα περίπου χρόνια.

Την δεκαετία του 1930 αμέσως μετά την ίδρυση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.), το Μπούρτζι ή Θαλασσόπυργος όπως αλλιώς ονομαζόταν από τους Ενετούς (Μπούρτζι φαίνεται να είναι η τούρκικη ονομασία της καστρονησίδας), αναπαλαιώθηκε για πρώτη φορά και έγινε ξενοδοχείο του μεγέθους των δώδεκα(12), δωματίων, στο οποίο υπήρχε και εστιατόριο για τους πιο εξέχοντες πελάτες. Η Απριλιανή Δικτατορία, θεώρησε πιο σκόπιμο και λογικό να το κλείσει, αφού μάλλον δεν εξυπηρετούσε τους σκοπούς της οπότε και δεν ανανέωσε πλέον την εκμισθωτική άδεια που υπήρχε σε ενεργεία μέχρι τότε.

Εννοείται φυσικά ότι και τότε ακόμα η εκμίσθωση είχε γίνει από τον ΕΟΤ σε ιδιώτη, κάτι το οποίο θυμίζει πολύ αυτό που θα γίνει δυστυχώς για όλους εμάς προσεχώς μετατρέποντας ένα μνημείο πολιτισμού σε ένα εμπόρευμα.

Για την ιστορία, και σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες που μας δίνει η Wikipedia, για την εκμίσθωση που έγινε στο Μπούρτζι από ιδιώτη το 1930, ο άνθρωπος στον οποίο εκμισθώθηκε η καστρονησίδα για να λειτουργήσει σαν ξενοδοχείο είναι ο Παναγιώτης (Τάκης) Κωστούρος.

Το Μπούρτζι θα έπρεπε να είναι ένα μνημείο ελεύθερα προσβάσιμο στο κοινό

Το ιστορικό φρούριο λόγω και της μεγάλης ιστορίας του θα έπρεπε κατά την ταπεινή μας άποψη, να αποτελεί ένα μνημείο ελεύθερα προσβάσιμο στο κοινό, χωρίς την εκμετάλλευσή του ως χώρο αναψυχής. Η ιστορική του μνήμη πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτη και μακριά από κάθε είδους εμπορική εκμετάλλευση.