Γράφει ο Κώστας Γκαρκάσουλας, δημοτικός σύμβουλος Άργους-Μυκηνών, υποψήφιος με την παράταξη «Πάμε αλλιώς» του υποψηφίου δημάρχου Πέτρου Θωμόπουλου.
Φτάσαμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου με μια συντηρητική πολυκατοικία με πολλά και διαφορετικά μπαλκόνια από την μια και την κεντροαριστερά από την άλλη.
Τρεις συνδυασμοί βαθιά συντηρητικοί, προερχόμενοι από την ίδια μήτρα (στηριζόμενοι, κυρίως, στη Νέα Δημοκρατία), αναζητούν επιβίωση σε έναν δήμο τον οποίο διέλυσαν λειτουργικά και κοινωνικά, ενώ τώρα με θράσος εξαγγέλλουν τη σωτηρία του από το βάθος του βαράθρου που με ετσιθελικές, προσωπικές αποφάσεις οδήγησαν.
Στο ρετιρέ της πολυκατοικίας ο κ. Καμπόσος και στους πιο κάτω ορόφους οι κ.κ. Μαλτέζος και Παπαϊωάννου (οι επί σειρά ετών συνεργάτες του κ. Καμπόσου τους οποίους και έχω αντιμετωπίσει πολιτικά είτε από θέσεις ευθύνης είτε από τα έδρανα της αντιπολίτευσης). Μια χούφτα άνθρωποι είμαστε και γνωριζόμαστε μεταξύ μας καλά.
Επιχειρούν να ανατρέψουν τον Χαλίφη για να καθίσουν στη θέση του. Η πιθανότητα να προσφέρουν θετικό έργο είναι σχεδόν μηδενική. Ειδάλλως θα το είχαν επιτύχει από τις θέσεις ευθύνης που κατείχαν τα προηγούμενα χρόνια ως συνεργάτες του κ. Καμπόσου και όχι μόνο.
Το να λάβουν, όμως, μια ακόμα πενταετία δεν αποτελεί πείραμα αλλά ούτε και επιβεβαίωση της αποτυχίας τους γιατί θα οδηγήσουν ακόμα πιο πίσω το Δήμο μας,
Επιβάλλεται, συνειδητά, να επιλέξουμε όλοι τη σωτηρία του Δήμου και τον εκδημοκρατισμό του (και ας χαρακτηριζόμαστε “εχθροί της πόλης”). Και βέβαια, να αποτρέψουμε και εκείνους που συνεχίζουν να πειραματίζονται, χωρίς σύνεση και αψηφωντας τον κινδύνο της ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής του Δήμου μας.
Ναι! Οι λογικές του “εγώ αποφασίζω”, του τσιμέντου και του ρουσφετιού, είναι συντηρητικές, αναποτελεσματικές και ξεπερασμένες πολιτικές. Τέτοιες πολιτικές τις απορρίπτουν, πλέον, τόσο ο κεντρώος και ο αριστερός πολίτης όσο και ο μετριοπαθής υποστηρικτής της Νέας Δημοκρατίας που κρατιέται μακριά από ιδεοληψίες.
Μετά από μια μακρά περίοδο κακοδιαχείρισης, αποτυχίας και οικονομικού αφανισμού ο Δήμος δε χρειάζεται παλιούς και νέους Χαλίφηδες, ούτε οικογενειακά καθεστώτα.
Χρειάζεται όμως πνεύμα δημιουργικό που θα στηρίζεται στην γνώμη των πολιτών εκείνων που δεν ανέχονται μια αυταρχική Δημοτική Αρχή που θα τους δημιουργεί προβλήματα, αλλά μια προοδευτική Δημοτική Αρχή που θα τους δίνει λύσεις στα προβλήματά τους και θα κάνει ευκολότερη τη δύσκολη καθημερινότητα τους.
Των πολιτών εκείνων που ασπάζονται τις αρχές της ισονομίας, αξιοκρατίας, διαφάνειας, αγαπούν την ιστορία της πόλης τους και πονούν με την εγκατάλειψη των σπιτιών του Τσώκρη, του Μακρυγιάννη, του Τρικούπη.
Των πολιτών εκείνων που δεν ξεγελιούνται με ψευτοπατριωτισμούς για, τάχα μου, προστασία και ανάδειξη των μνημείων ούτε αρκούνται σε μερικές φτυαριές άσφαλτο στον δρόμο για το κάστρο της Λάρισας, στο γέμισμα των λάκκων με μπόλικη πίσσα, έναν μήνα πριν τις εκλογές. Στην αποτυχία του συστήματος ανακύκλωσης, στους ανύπαρκτους επενδυτές από την Σρι Λάνκα η απ` όπου αλλού, στα μυθολογικά πάρκα που παραμένουν ανύπαρκτα. Η λίστα είναι ατελείωτη, ειδικά παραμονές εκλογών.
Στην αρχή, γελάσαμε. Ωστόσο, το γέλιο μας βγήκε ξινό, αφού κάποιοι συμπολίτες μας ζαλίστηκαν από τα καθρεφτάκια που τους πρόσφεραν για πολύτιμους λίθους, αφήνοντας την πόλη χωρίς προοπτική ανάπτυξης.
Απέναντι σε κάθε “Καμπόσια” λογική και τις παραφυάδες της στα πατώματα της συντηρητικής πολυκατοικίας,
- Ας υψώσουμε ένα τοίχος με της φωνές μας και την ψήφο μας.
- Να εμποδίσουμε το πανωσήκωμα της πολυκατοικίας τους.
- Να ΠΑΜΕ, επιτέλους, ΑΛΛΙΩΣ. Το έχουμε ανάγκη για να δούμε τον τόπο μας να ανθεί ξανά.
- ΠΑΜΕ ΑΛΛΙΩΣ για ανανέωση Λόγου, Στάσης και Αρχών.
- ΠΑΜΕ ΑΛΛΙΩΣ για να έρθει ο ΠΟΛΙΤΗΣ στο προσκήνιο.
Δημοσίευση σχολίου