Γεωργία Σ. Τζαμαλούκα | Η Αποπροσωποποίηση των Φύλων

Φωτογραφία Αρχείου

*Άρθρο της Γεωργίας Σ. Τζαμαλούκα, για τα δύο φύλα.

Σήμερα η συζήτηση για την θηλυκότητα και την αρρενωπότητα έχει διαφοροποιηθεί.  Το φύλο λέγεται πλέον “gender” γένος, με μια ερμηνεία περισσότερο «Κοινωνικής κατασκευής του φύλου». Η συζήτηση για την σεξουαλικότητα στην σύγχρονη εποχή βρίσκεται σε διάφορα λεξικά με 60 και παραπάνω όρους για τα είδη της σεξουαλικότητας που «υπάρχουν», που είναι πολλά και ποικίλα γιατί είναι ...διαφορετική η εποχή. Η «εποχή μας»  ιδιαίτερα στο Δυτικό ημισφαίριο που ζούμε  έχει άλλους στόχους, ακόμη και άλλον Οικογενειακό προγραμματισμό. Δηλαδή μάλλον ... όχι παιδιά.

Γιατί διαφαίνεται αυτή η ζοφερή προοπτική;

Έπεσε στα χέρια μου ένα ενδιαφέρον παλιό άρθρο του  καθηγητή Ουίλιαμ Σούλτς, που περιγράφει το ξεκίνημα του μεταπολεμικού 20ού αιώνα με μια αυξανόμενη ομοιομορφία στην εμφάνιση αντρών και γυναικών , καθώς όλο και περισσότερες γυναίκες αναζητώντας θέσεις εργασίας σε έναν αντρικό κόσμο, υιοθέτησαν ένα στυλ ντυσίματος που εμφάνιζε αντρικά στοιχεία όπως γραβάτα ή αυστηρό κοστούμι – στην «θυλυκή» γκαρτνταρόμπα τους ενώ οι άντρες από την άλλη πειραματίστηκαν αφήνοντας μακριά μαλλιά, φορώντας λιγότερο συντηρητικά ρούχα για να φτάσουμε σήμερα στην τεράστια βιομηχανία των αντρικών καλλυντικών και κοσμημάτων.

Όπως αναφέρει η διάσημη ανθρωπολόγος Μάργκαρετ Μιντ, στο «Αρσενικό/Θηλυκό», ο διαχωρισμός των φύλων χαρακτηρίζει κάθε κοινωνία αλλά και το συνολικό ανθρώπινο πολιτισμό. 

Όπως αναφέρει η διάσημη ανθρωπολόγος Μάργκαρετ Μιντ, στο «Αρσενικό/Θηλυκό», ο διαχωρισμός των φύλων χαρακτηρίζει κάθε κοινωνία αλλά και το συνολικό ανθρώπινο πολιτισμό.

Η εικόνα ενός άντρα και μίας γυναίκας είναι αποτυπωμένη στην πλακέτα της διαστρικής κάψουλας με το όνομα «Πρωτοπόρος 10» που μεταφέρει τις βασικές πληροφορίες του είδους μας σε πιθανούς εξωγήινους πολιτισμούς.

Εικόνα 1 Φωτογραφία Pinterest

Συνεχίζει ο συγγραφέας «στις περισσότερες μυθολογίες η ιδέα των δύο φύλων εμφανίζεται ως θεμελιώδες ή γενεσιουργό στοιχείο του σύμπαντος κι έχοντας διατηρήσει την πρωταρχική της σημασία καθ’ όλη τη χιλιόχρονη ύπαρξη του είδους μας, η βιολογική αυτή διαφοροποίηση (sex) αποκρυσταλλώθηκε ως ένα σύνολο κοινωνικών χαρακτηριστικών για το κάθε φύλο, μια «φυλετική ταυτότητα» (gender) που διέπει σχεδόν κάθε πράξη, κάθε  σχέση ή  και κάθε ιδέα μας. Αλλά πώς θα ήταν άραγε ο κόσμος μας αν η βιολογική διαφορά των φύλων μετουσιωνόταν σε κοινωνική; Θα σήμαινε αυτό την ισότητα και ισοτιμία των φύλων; 

Είναι η Ανδρογυνία λύση;

Σε συζητήσεις και μελέτες περί του φύλου, η ιδέα της ανδρογυνίας – οριζόμενη ως ένας βαθμός ταύτισης ή και παντελούς έλλειψης διαφοροποίησης του χαρακτήρα μεταξύ αντρών και γυναικών – προσφέρεται συχνά ως λύση. Αυτός όμως ο ορισμός της ανδρογυνίας δημιουργεί πολλά ερωτήματα αν αναλογιστεί κανείς τις κοινωνικές του επιπτώσεις . θα ήταν πράγματι τότε ο κόσμος μας ένας κόσμος ανδρόγυνος και εν τέλει «ά – φυλος»;

 Μιά πιθανή μελλοντική απογύμνωση από το φύλο όντως απασχολεί την σύγχρονη εποχή, κυρίως εφόσον μπορεί να οδηγήσει σε εντελώς αλλότριες θεωρήσεις του σώματος ή του εαυτού μας. Τα σώματα των εξωγήινων στο σινεμά  για παράδειγμα συνήθως παρουσιάζονται ως ανδρογυνικά. Οι εξελικτικοί επιστήμονες θεωρούν πως η ανθρωπότητα οδηγείται προς ένα ανθρώπινο ον μικρότερου μεγέθους, άτριχο, μυϊκά ασθενέστερο, άχρωμο και άφυλο και  με μεγαλύτερο κεφάλι το οποίο θα του  χρησιμεύει για αυξημένες νοητικές λειτουργίες.

 Αν πάλι η ανθρώπινη εμφάνιση γίνει απολύτως ομοιόμορφη, απαλείφοντας κάθε φυλετική και προσωπική διαφοροποίηση τότε θα πρέπει να υποθέσουμε λογικά ότι αλλάζοντας το βιολογικό φύλο αλλάζει και η αίσθηση της ατομικότητας του κάθε ανθρώπου.

 Αν σε έναν κόσμο άφυλο, η εμφάνιση τείνει να κατευνάσει τις σεξουαλικές ορμές και «σεξουαλικές» σκέψεις, τότε η υποχρεωτική χρήση ηρεμιστικών και οι νόμοι ενάντια στη σεξουαλική δραστηριότητα θα εξάλειφαν κάθε έννοια επιθυμίας.

Δεν είναι σύμπτωση ότι σε πολλά διάσημα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, όπως στο 1984 του George Orwell, το Θαυμαστό καινούργιο κόσμο του Aldous Huxley, ή το Φαρενάι 451 του Ray Brandbury, του Τρυφφώ, το sex είναι αυστηρά απογορευμένο.

«Όταν το άτομο αισθάνεται, η κοινωνία χάνεται» (Α.Huxley )

Ο Έρωτας είναι επικίνδυνος για την τελείωση της κοινωνικής προσαρμογής και υποταγής, εφόσον ο έρωτας είναι κάτι το προσωπικό, το απρόβλεπτο, το ασυγκράτητο και δεν υπόκειται στη λογική. Αντίθετα, αν όλοι οι άνθρωποι σκέφτονται ομοιόμορφα τότε ελέγχονται και πολύ εύκολα.

Όπως λέει ο υπαρξιακός ψυχολόγος Rollo May: «Το sex βέβαια δεν απαγορεύεται σήμερα αλλά η απόλαυσή του έχει γίνει μια υπόθεση όλο και πιό δύσκολη».

Κατά τον ίδιο τρόπο, τα συναισθήματα παρεμποδίζονται να εκφραστούν  από τη χρήση ναρκωτικών και φαρμακευτικών ουσιών: υπερβολική, τακτική χρήση κάθε είδους παρασκευάσματος, από την καφεϊνη, την νικοτίνη, τα ποτά που χαρίζουν «ενέργεια», αλκοόλ, λεξοτανίλ, βιάγκρα, πρόζακ, έκσταση κ.ά.

Στο συναίσθημα εναντιώνονται κυρίως και οι επιταγές τής σύγχρονης κοινωνίας, ο ακραίος καπιταλισμός, ο υλισμός, ο εγωκεντρισμός, η εργασιακή και γεωγραφική κινητικότητα, η μαζική «κουλτούρα» της τηλεόρασης και η κατάρρευση των μακροχρόνιων, ανθρώπινων δεσμών και θεσμών.

Η αποποροσωποποίηση του σεξ λοιπόν θεωρείται μια «φυγή απ’ το συναίσθημα»,  το αποτέλεσμα ενός Πολέμου των Φύλων. Η φυγή από το συναίσθημα απεικονίζεται στις φαντασιώσεις  που γεννούν τα πορνοπεριοδικά ή το σεξ στο  Internet τα οποία  έχουν αντικαταστήσει την αληθινή συνεύρεση. Τα πορνοπεριοδικά είναι ουσιαστικά αντισεξουαλικά, όπως και το ολοκληρωτικό ξεγύμνωμα του ανθρώπινου σώματος σε τόσο κοινή θέα και είναι δόλιοι μάρτυρες της συνεχιζόμενης άρνησης του άντρα να γίνει άνθρωπος.

 

Εικόνα 1ΤΗΧ -1138 George Loukas

Η σεξουαλικότητα χάνει το δημιουργικό- συναισθηματικό ερέθισμα που προσφέρει η επικοινωνία με έναν αληθινό άνθρωπο και επομένως, χάνει τη γοητεία και την ουσία της.

Επίσης δημιουργείται ντόμινο αλλαγών  και σε τομείς που συνδέονται με την δημιουργικότητα και το συναίσθημα όπως: Κοινωνικοί, εργασιακοί καθώς κάθε πτυχή της κοινωνίας μιμείται τις άλλες.

Η λογική αυτή τής συγχώνευσης δημιουργεί ένα άτομο που «δεν διαφέρει πιά από τον εαυτό του και επομένως, αδιαφορεί για τον εαυτό του» (J.Veaudrillard -(Η διαφάνεια του κακού.)

Γυναίκες, Πού Είστε;

Ποιά είναι η θέση των Γυναικών σε όλες αυτές τις δυστοπικές μετακινήσεις των φύλων; Καθώς μπαίνουμε στην χιλιετία των Γυναικών είναι καθήκον των  γυναικών να προάγουν την Κουλτούρα τού φύλου τους και της χώρας τους.

Έχουν αγάπη και στοργή απέναντι στον κάθε έναν και απέναντι σε όλους; Είναι ελεύθερες από τον φόβο και το άγχος; Καλλιεργούν έναν καλό χαρακτήρα και τις αρετές της συμπόνιας ; Παρατηρώντας τις μητέρες πως κουνάνε τα μωρά τους στις κούνιες, πώς παίζουν παιχνίδια με τα παιδιά τους , τα διδάσκουν και τα αγαπούν. Τι όμως τα διδάσκουν; Πως συμπεριφέρονται οι νέες γυναίκες απέναντι σε όλους; Οι γυναίκες εφόσον γίνουν μητέρες μπορούν να δημιουργήσουν  ή να καταστρέψουν την τύχη ενός έθνους. Και οι μητέρες πρέπει να μαθαίνουν στα παιδιά την αγάπη προς τις αντικειμενικά καλές πράξεις.

 

Ο Όσσο στο βιβλίο του «Η Αέναος Φιλοσοφία. Συζητήσεις για τον Πυθαγόρα», λέει «Αν μπορέσουν οι γυναίκες να δημιουργήσουν στον κόσμο μια ροπή προς τον διαλογισμό, το εσωτερικό ταξίδι, την ολιγόλεπτη έστω αυτοσυγκέντρωση (και όχι την διαρκή και ξέφρενη κίνηση), την αγάπη, τον Θεό (τον Ανώτερο Εαυτό μας), τον  χώρο ώστε να συμβεί ο Θεός, τότε έχει ελπίδα η ανθρωπότητα». 

 

*Η Γεωργία Σ. Τζαμαλούκα είναι Κοινωνική Ψυχολόγος και συγγραφέας.