Το πρώτο φέρυ στη γραμμή Ρίο -Αντίρριο - Χύμα... φορτίο με ανθρώπους, οχήματα κι ελεύθερα... κατσίκια

Άρθρο της Γωγώς Παπαδάκου στο thebest.gr

Λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος του 1940, αλλά και κάποια χρόνια μετά τη λήξη του, η Ναύπακτος είχε αναδειχθεί στο κυριότερο λιμάνι της Στερεάς Ελλάδος, από και προς την Πελοπόννησο.

Το λιμάνι εκτός από την τοπική κίνηση εξυπηρετούσε και την κίνηση όλης της Δυτικής Ελλάδος και Ηπείρου. Υπήρχαν βέβαια και καΐκια που μετέφεραν ανθρώπους, ζώα, και εμπορεύματα απ το Μοναστηράκι και Χιλιαδού προς τον Ψαθόπυργο και Αίγιο. 

Επιπροσθέτως από το 1898 υπήρχε σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Πατρών και Αγρινίου.

Το πλοίο Καλυδώνα μετέφερε από τη Πάτρα βαγόνια στο Κρυονέρι Αιτωλοακαρνανίας και από εκεί δια του σιδηροδρόμου στο Αγρίνιο. Η επέκταση του Σιδηρόδρομου Βορειοδυτικής Ελλάδος (ΣΒΔΕ) από το Κρυονέρι μέχρι την Ναύπακτο, είχε κάποτε συζητηθεί καθώς το «λιμάνι» του Κρυονερίου ήταν ακατάλληλο, επειδή ήταν εκτεθειμένο στον καιρό και συχνά έκλεινε. Φυσικά η επέκταση αυτή δεν έγινε ποτέ.

Το 1946, οι συνεταιρισμοί Αγρινίου και Ηπείρου ζήτησαν από το κράτος την ίδρυση του πορθμείου Ρίου-Αντιρρίου. Και το αίτημά τους έγινε δεκτό, παρά την σφοδρή αντίδραση των Ναυπακτίων, οι οποίοι ήθελαν να διατηρήσουν το πορθμείο στην πόλη τους. Έτσι, με το πορθμείο Ρίου Αντιρρίου το ταξίδι μεταξύ Πατρών- Αγρινίου θα συντομεύετο τότε κατά 3 περίπου ώρες.

Όπως ήτο φυσικόν το φέρρυ μπώτ τράβηξε ένα σημαντικότατο ποσοστό τόσον της επιβατικής όσον και τις μεταφορικής κινήσεως και εις βάρος της κινήσεως του ΣΔΒΕ (σ.σ. Σιδηρόδρομοι Βορειοδυτικής Ελλάδας, ιδιοκτησίας της εταιρείας Ε. Νομικού με αποτέλεσμα να γίνουν οικονομικά ασύμφοροι και να κλείσουν το 1970

Ως αποζημίωση προς τους «πληγέντες πλοιοκτήτες» της Ναυπάκτου που πήραν το πρώτο φέρρυ μπώτ οι Αγρινιώτες τους δόθηκε είτε άδεια δρομολόγησης αλλού φέρρυ μπώτ στο Ρίο-Αντίρριο είτε άδεια λεωφορείου.

Στις 24 Αυγούστου 1946 το πρώτο φέρρυ μπώτ τύπου «παντόφλας», αγοράστηκε από την Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Αιτωλοακαρνανίας, και ξεκίνησε δρομολόγια στη γραμμή Ρίου- Αντιρρίου, με το όνομα «ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΙΑΣΕΜΕΙΔΗΣ» (Ο Σωκράτης Ιασεμειδης ήταν καθηγητής στη Γεωπονική Σχολή Αθηνών στις αρχές του 20ου αιώνα).

Στην πραγματικότητα το φέρρυ μπώτ είχε κατασκευαστεί ως αποβατικό και κατά μια εκδοχή είχε πάρει μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας μεταφέροντας άρματα μάχης των ΗΠΑ. Το πρώην αποβατικό, είχε χωρητικότητα 152 επιβατών.

 

TO ''ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΙΑΣΕΜΙΔΗΣ '' στο Αντίρριο. το πρώτο ferry boat της γραμμής Ρίο-Αντίρριο, πρώην αποβατικό του Β' παγκοσμίου Πολέμου- Φωτογραφία του 1954 του Robert Mc Cabe (επιχρωματισμένη)

Φωτογραφία | patras old photos special/ fb: vasilis karavasilis

Η ομάδα των «πληγέντων πλοιοκτητών», από τη Ναύπακτο αργότερα αγόρασαν και δρομολόγησαν, το 1950, το δεύτερο φέρρυ μπώτ της γραμμής, το «ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ».

Το 1958, πλοιοκτήτες πάλι από τη Ναύπακτο, δρομολόγησαν το «ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ», ενώ δέκα χρόνια αργότερα, ναυπήγησαν το «ΜΕΛΙΝΑ» και το «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ» στα ναυπηγεία Ζέρβα στο Πέραμα το οποίο ήταν το σταθερότερο και ταχύτερο φέρρυ μπώτ εκείνης της εποχής.

Το «ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΙΑΣΕΜΙΔΗΣ» το 1981 άλλαξε ιδιοκτήτη, μετονομάστηκε σε «Ευγενία Π.» και άρχισε δρομολόγια στο Αιγαίο ως φορτηγό- οχηματαγωγό μεταφέροντας φορτηγά και βυτία για να καταλήξει, τελικά, παροπλισμένο το 2011, στην Ελευσίνα.

Με στοιχεία από το facebook: Kastraki Fokidos-Omarefenti-Oineon

Πηγή The Best.gr