Πρωτοπόροι στην «αξιοποίηση»
αυτής της ημέρας, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις διαχρονικά, η Τοπική Διοίκηση αλλά και η
εκκλησία, οι ΜΚΟ και γυναικείες οργανώσεις, που δείχνουν το υποκριτικό
ενδιαφέρον τους και εκφράζουν την «ανησυχία» τους για τη βία κατά των γυναικών
και κυρίως για μια πλευρά της, τη «φυλετική».
Σιωπούν για την καθημερινή βία
που υφίστανται οι εργαζόμενες, οι άνεργες, οι αυτοαπασχολούμενες, οι γυναίκες
της υπαίθρου, οι νέες γυναίκες – μητέρες.
Γιατί βία είναι και η μείωση μισθών και συντάξεων, οι ελαστικές
εργασιακές σχέσεις, όπως οι 5 μήνες δουλειά χωρίς εργασιακά δικαιώματα, η
αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τα κομμένα ρεύματα, οι πλειστηριασμοί, η
εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, η περικοπή επιδομάτων και των
όποιων κοινωνικών παροχών.
Βία είναι και ο ξεκληρισμός των
προσφύγων, το θαλασσοπνίξιμο των μεταναστών και των παιδιών τους στο Αιγαίο, οι
άθλιες συνθήκες στους καταυλισμούς που στοιβάζονται οι πρόσφυγες. Ανάμεσα σ’
αυτούς χιλιάδες γυναίκες, άλλες έγκυες, άλλες με τα μωρά στην αγκαλιά, άλλες
που γεννάνε μέσα στα δουλεμπορικά σαπιοκάραβα αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο γι
αυτές και τα παιδιά τους, εκατοντάδες ασυνόδευτα παιδιά και έφηβοι. Καλούνται
να επιβιώσουν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, χωρίς μέτρα προστασίας και
μέριμνας, τη στιγμή που διατρέχουν κίνδυνο για την ασφάλειά τους και από τα
κυκλώματα δουλεμπορίας και σωματεμπορίας. Δεν είναι τυχαία τα στοιχεία που
δημοσιεύονται για την αύξηση του αριθμού των γυναικών και των παιδιών που έχουν
πέσει θύματα trafficking τα τελευταία χρόνια.
Η βία σε όλες τις εκφάνσεις της
δεν είναι φαινόμενο που εντοπίστηκε σήμερα, έχει τις ρίζες του στις ταξικές
εκμεταλλευτικές κοινωνίες και θα υπάρχει όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από
άνθρωπο. Όσο θα εντείνεται η βαρβαρότητα τόσο θα έχουμε εντονότερα κρούσματα
βίας.
Οι υπάρχουσες δομές και υπηρεσίες
για τις κακοποιημένες γυναίκες λειτουργούν με ευρωπαϊκά προγράμματα, με
ημερομηνία λήξης και με εργαζόμενες με συμβάσεις, απλήρωτες. Η Ομάδα Γυναικών
Ναυπλίου εντάσσει στις διεκδικήσεις της
την άμεση και πλήρη στελέχωση και κρατική χρηματοδότηση των ξενώνων για
κακοποιημένες γυναίκες που λειτουργούν σε Δήμους. Ταυτόχρονα παλεύουμε για
μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και
πολύτεκνες οικογένειες, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια
στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
Εμείς οι γυναίκες της ΟΓΕ λέμε
ότι η ζωή αυτή, με αποδοχή της βίας ή του συμβιβασμού στα όρια της εξαθλίωσης,
δεν αξίζει σε καμιά γυναίκα. Μπορούμε, έχουμε τη δύναμη να ορθώσουμε το
ανάστημα μας, να δώσουμε τη δική μας αγωνιστική απάντηση για ουσιαστικά και
άμεσα μέτρα ανακούφισης των γυναικών, για κάθε πρόβλημα που τις βασανίζει, στη
προοπτική πλήρους ικανοποίησης των αναγκών τους!
Νοέμβρης 23
Δημοσίευση σχολίου