Η τέως γούβα και η ιστορία της στο προαύλιο των Λυκείων

*Γράφει ο Τόλης Κοΐνης

Ένας καλός μου φίλος αποπειράθηκε να αμφισβητήσει τα γραφόμενά μου. Θέλησε να υπερασπιστεί τον πρώην – πρώην Δήμαρχο και νυν σύμβουλο του νυν. Ρίχνει μερικές μπηχτές ότι έχω αμελήσει τη λειτουργία των λυομένων αιθουσών.

 

Ξεκινάω από εκεί. Τα λυόμενα αυτά, τοποθετήθηκαν σε αντικατάσταση παλαιότερων λυομένων που ήταν δίπλα στα κάγκελα της οδού Ωνάση. Εκείνα είχαν εγκατασταθεί το 1983 για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες των σχολείων, ως πρόχειρη λύση, μέχρι να κτισθούν τα κτίρια των καινούργιων Γυμνασίων και ήταν κυριολεκτικά παράγκες…

 

 

Τα καινούργια τοποθετήθηκαν μετά το κτίσιμο του κτιρίου του 2ου Λυκείου. Οι τότε διευθυντές και οι σύλλογοι των διδασκόντων (υπηρετούσα εκείνη την εποχή εκτός Ναυπλίου) διαμαρτυρήθηκαν.

 

Πρότειναν είτε να φτιαχτούν ακόμα 6 αίθουσες στο πλάι του 2ου Λυκείου … είτε να γκρεμιστούν τα κτίσματα των τουαλετών (παλιών και νέων) που είναι στη γωνία Ωνάση και Συγγρού και να ανεγερθεί εκεί ένα διόροφο κτίριο με έξι αίθουσες συν μια πολλαπλών χρήσεων. Ο Δήμος αρνήθηκε αυτή την προοπτική. Ισχυρίστηκε άρνηση της Αρχαιολογίας. Μπορεί… αλλά κάτι τέτοιο στα αρχεία του σχολείου μας δεν υπάρχει.

 

 

 

Όταν ο νυν σύμβουλος του Δημάρχου και τότε Δήμαρχος ήρθε ο ίδιος στα σχολεία μας ανακοίνωσε ότι τα λυόμενα δεν είναι ανάγκη να φύγουν γιατί όπου να ναι θα κτισθεί νέο κτίριο Λυκείων πίσω από το ΚΕΜΧ. Πέρασαν από τότε 8 χρόνια που ο κύριος αυτός παρέμεινε στη θέση του Δημάρχου, και άλλα 11 που ήταν ο διάδοχός του (με δαχτυλίδι διαδοχής).

 

Σε όλα αυτά τα χρόνια το σχολείο μας το επισκέπτονται οι πάσης φύσεως επίσημοι σε κάθε αγιασμό με την έναρξη του σχολικού έτους.

 

Τους δείχνουμε τα παραπήγματα, τους φέρνουμε και μέσα να δουν τις πραγματικές συνθήκες της εργασίας μας και πού κάνουν μάθημα τα παιδιά τους. Ναι, συμφωνούν μαζί μας. Αλλά μετά δεν κάνουν τίποτε.

Τα λυόμενα που ανήκουν στο 1ο Λύκειο, και είναι τα πιο μικρά στενάχωρα και ακατάλληλα, θα μπορούσαν να γκρεμιστούν, αν τεμαχιστούν διαφορετικά οι αίθουσες του κάτω ορόφου.

 

Δεν προτάθηκε καν. Αν και το περιβόητο «νεκροταφείο» με τις αίθουσες του πρώτου ορόφου που ανοίγανε και δημιουργούσαν μια τεράστια αίθουσα εξετάσεων δεν υπάρχει πια, μετά την ανακαίνιση - αναστήλωση του σχολείου.

 

 

Ποιοι ήταν στον Δήμο όταν έγινε η ανακαίνιση – αναστήλωση; Ας θυμηθεί.

 

 

 

Στο τέλος των Κυβερνήσεων Σημίτη δόθηκαν χρήματα (από κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα) να ανακαινισθούν τα προαύλια των σχολείων. Στο Ναύπλιο φτιάχτηκαν δύο θεατράκια – ξυλόντζες από ντέξιον. Το ένα από τα δύο αμφιθεατρικό με την ορχήστρα στον πάτο μιας γούβας.

 

Το προαύλιο είναι στο επίπεδο της θάλασσας, για αυτό γίνεται, με την παραμικρή βροχή, δύσβατο για τα παιδιά. Ο βυθός της ορχήστρας, που κατασκεύασε ο πρώην του πρώην και νυν σύμβουλος, ήταν κάτω από το επίπεδο της θάλασσας.

 

Το είχε παραδεχτεί – σε παρατήρησή μου- και ο τότε επιβλέπων πολιτικός μηχανικός.

 

 

Η απάντησή του ήταν «Έ! Θα βάλουμε ένα μηχανάκι και θα το αδειάζουμε από νερά.» Ο πρώην του πρώην δεν ήταν σίγουρο ότι είχε αντιληφθεί την ποιότητα των έργων… τον ένοιαζε περισσότερο «πώς θα απορροφήσουμε τα κονδύλια»… και όπως αυτό μπορεί να ερμηνευθεί.

 

(Για όσους θέλουν να κάνουν σύγκριση, ας περάσουν από το 1ο Γυμνάσιο Άργους (Μπουσουλοπούλειο) για να δουν πως διαμορφώθηκε ο χώρος του προαυλίου… Τα δύο έργα έγιναν με το ίδιο πρόγραμμα.)

 

Δεν είχαν διαμορφωθεί πουθενά χώροι ομαδικών αθλημάτων. Δεν τους ενδιέφερε πού θα γυμνάζονταν τα παιδιά. Μόνο, πότε θα κλείσει το σχολείο για να διατεθεί ο χώρος για πάρκινγκ … Το ό,τι μετά από κάθε χρήση πάρκινγκ το προαύλιο μετατρεπόταν σε υγειονομική βόμβα δεν τους ένοιαζε.

 

Αλήθεια, ο νυν Δήμαρχος πότε είχε διαμαρτυρηθεί για αυτή την κατάσταση; Δεν πέρναγε, σχεδόν καθημερινά, από εκεί μπροστά;

 

Προσωπικά και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είχα αναφερθεί για τα προβλήματα αυτά και πάντοτε συμμετείχα στις συλλογικές αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων.

 

Οι διαμαρτυρίες διευθυντών και καθηγητών οδήγησαν τον πρώην Δήμαρχο να μπαλώσει την τρύπα, δηλαδή τον πάτο της ορχήστρας, και να διαμορφώσει κάποιους χώρους για ομαδικά αθλήματα (με τις βροχούλες ξεφλούδιζαν, αλλά αυτό είναι πλημμέλημα).

Δεν κατάλαβα, αμφισβητεί κανένας ότι υπήρξε η γούβα – ορχήστρα;

 

Δεν κατάλαβα, οι επί δεκαετία διατελέσαντες Δήμαρχοι τι έκαναν για τη λύση των κτιριακών προβλημάτων των Λυκείων;

 

Ποιο το αποτέλεσμα των ενεργειών τους;

 

Το επαναλαμβανόμενο μονότονα από τους Δημάρχους του παρελθόντος σενάριο είναι το κτίσιμο νέου κτιρίου, μακριά από τον αστικό ιστό. Δηλαδή, ΠΩΣ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ; και ό,τι σημαίνει αυτό… (δεν χρειάζεται πολύ φαντασία). Τα οικόπεδα δίπλα στο γήπεδο, που θα μπορούσαν να διατεθούν για τον σκοπό αυτό, ιδιωτικοποιήθηκαν … (ποιος ήταν Δήμαρχος και ποιος Δημοτικός Σύμβουλος τότε;).

 

Θα επανέλθω για τα θέματα των σχολείων. Δεν εξαντλούνται σε μια ανάρτηση. Πάντως, ευχαριστώ τους φίλους μου της παράταξης του νυν Δημάρχου, που με διαβάζουν και με μελετούν. Βέβαια, για την περίπτωσή τους ισχύει το παλιό Σαββοπουλικό: «Μπορεί κανίβαλος ποτέ να αγαπήσει, τάχα «κείνον τον φίλον τον παλιό που έχει τη στομάχα;»

*Ο Τόλης Κοΐνης είναι εκπαιδευτικός και μέλος της δημοτικής παράταξης «Ναυπλία Ενωμένη».