Το αγαπημένο μας, γνωστό ξύλινο Θεατράκι του ΟΣΕ, που βρίσκεται στο ομώνυμο πάρκο στο Ναύπλιο, βρήκε πλέον σε μία κατάσταση σήψης και κατάρρευσης, η οποία προφανώς πηγάζει από την παντελή θα λέγαμε έλλειψη συντήρησης.
Το ξύλινο θεατράκι καταρρέει σταδιακά μαζί με
τον πολιτισμό μας, ο οποίος άλλωστε
φαίνεται να έχει καταρρεύσει προ πολλού, καθώς αφήνει το λίκνο του να σαπίζει,
και να γεμίζει σχεδόν παντού τρύπες, στις ξύλινες κερκίδες του.
Όπου και αν κοιτάξεις επάνω στις γερασμένες
πια κερκίδες του, θα βρεις σχεδόν παντού μπαλώματα και τρύπες μέσα στις οποίες
θα βρεις την θέα προς την θεμελιακή σιδηροκατασκευή που κρατάει επάνω της, σαν
τον Άτλαντα, το θέατρο, ως μέχρι και αποτσίγαρα σβησμένα, επάνω σε μνήμες που
θα σβήσουνε στον χρόνο αν κάποιος δεν αναλάβει την ευθύνη να τις διατηρήσει
ζωντανές.
Μπορεί να πει κανείς ότι έχει σουλουπωθεί από
το μπαλώματα που έχουν γίνει στα σανίδια του, τα οποία αποτελούν τα καθίσματα
των θεατών, αυτό όμως δεν αποτελεί συντήρηση, ούτε και σημαίνει φυσικά ότι
κάποιος απλά νοιάζεται, έστω και λίγο για αυτό.
Ο Δήμος Ναυπλιέων, που το παραχωρεί, κάθε καλοκαίρι,
για διάφορες εκδηλώσεις, δεν το βλέπει που μαράζει, ώστε να προβεί στις όποιες
ενέργειες χρειαστούν για την πλήρη και σωστή αποκατάστασή του;
Ή μήπως απλά περιμένει να συμβεί πρώτα κάποιο
ατύχημα, να σπάσει δηλαδή κάποιο σανίδι και να βρεθεί κανένας φουκαράς κάτω από
την σιδεριά του θεάτρου αυτού τραυματισμένος για να το φτιάξει;
Και πριν πει κανείς ότι κινδυνολογούμε, πρέπει
κάπου εδώ στο σημείο αυτό να σας αναφέρουμε αγαπητοί μας αναγνώστες ότι
πατώντας πάνω στα ξύλινα σανίδια της κερκίδας του θεάτρου, αυτά σε πολλά σημεία
βούλιαζαν και φοβόσουν να συνεχίσεις να περπατάς επάνω τους, από τον φόβο μην
τυχόν και σπάσουν και βρεθείς εγκλωβισμένος μέσα στα σίδερα που κρατάνε το θεατράκι
αυτό του ΟΣΕ, όρθιο τόσα χρόνια, και χρειαστεί να έρθει ένας παλιός γείτονας, αυτός
με τα κόκκινο οχήματα (πυροσβεστική), για να σε βγάλει από κει μέσα, ας ελπίσουμε
χωρίς να έχεις μαζί με όλα τα άλλα, πουθενά τραυματιστεί!
Δημοσίευση σχολίου