Ο πολύ συγκινητικός αποχαιρετισμός του Τόλη Κοΐνη στον Σπήλιο Βασιλείου, λέγοντας ξεκάθαρα, ότι θα τον θυμόμαστε όλοι πάντα, για το έργο που άφησε πίσω του, και την αγάπη που είχε πάντα για τον τόπο του.
«Τα όνειρα και οι συζητήσεις για ένα
καλλίτερο αύριο δεν τελειώνουν ποτέ.
Δεν θα τελειώσουν για τον Σπήλιο
Βασιλείου, έστω και αν έφυγε για τους ουρανούς.
Ο Σπήλιος δεν ήταν δεμένος με τα στενά
προβλήματα της καθημερινότητας… Τα ξεπερνούσε, τα έλυνε και προχωρούσε πάντοτε
ζητώντας το καλλίτερο.
Τον είχα γνωρίσει πιτσιρικάς ακόμη την
προδικτατορική περίοδο… «Ήταν του Αντρέα»… ήταν τότε γραμματέας της ΕΔΗΝ
(=Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία) Αργολίδας. Ένας πανύψηλος, γελαστός, νεαρός
άντρας. Για εμένα εκείνη την εποχή όσοι ήταν «του Αντρέα» ήταν νέοι άνθρωποι
γεμάτοι αισιοδοξία.
Μετά έπεσε η βαριά σκιά της Χούντας.
Στην Μεταπολίτευση του μίλησα για πρώτη
φορά. Στην πρώτη συγκέντρωση (ιδρυτική με αυτοοργάνωση της Τοπικής) του ΠΑΣΟΚ
στο Ναύπλιο, στο «Πάρκ». Τον ρωτήσαμε εάν μπορούσαμε να είμαστε και μεις
παρόντες. Ούτε ναι, ούτε όχι… Πήρε ένα χαρτί, μάλλον το καταστατικό, το
κοίταξε. «Λέει, από 18 γινόσαστε μέλη… Πόσο είστε τώρα;» Μας έλειπε ένα χρόνος.
«Άφησέ το, να μην μας κατηγορήσουν, ότι στρατολογούμε και μαθητές…» Έτσι
σοβαρός και συνεπής παρέμεινε πάντοτε.
Όταν το 78 ανέλαβε Γραμματέας
Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ συνεργασθήκαμε πιο στενά… Ατέλειωτες συζητήσεις. Αλλά και
ουσιαστικό τρέξιμο. Μας έμαθε… να ψάχνουμε χωρίς ιδεοληπτικές παρωπίδες και
αγκυλώσεις … μας έμαθε να μην κρατάμε προσωπικά μίση για πολιτικές
αντιπαραθέσεις. Πάντα έδινε κουράγιο να ξεπερνάμε δυσκολίες.
Ο λαός της Αργολίδας τον τίμησε,
εκλέγοντας τον ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ, το 1981. Το γραφειάκι που μοιραζόταν με τον
Γιώργο Δασκαλάκη (Πανεπιστημίου και Μπενάκη) είχε γίνει το στέκι μας.
Δραστήριος στην επίλυση όλων των τοπικών προβλημάτων. Χωρίς περιορισμούς
ανοικτός σε όλους τους πολίτες.
Το 85 οι εκλογές έγιναν με λίστα. Ήταν
δεύτερος. Το ΠΑΣΟΚ έχασε έδρα στην Αργολίδα και έτσι δεν εκλέχτηκε. Όταν μετά
θέλησε να αναμειχθεί στην Αυτοδιοίκηση, δέχτηκε πισώπλατα χτυπήματα από «καλοθελητές».
Δεν θα ξεχάσω τα λόγια ενός διευθυντή
γραφείου Υπουργού, μόλις έμαθε την μη εκλογή του: «Η Αργολίδα είχε τον πιο
επίμονο βουλευτή για τα συμφέροντα της περιοχής. Τώρα τον έχασε.»
Είχε την τύχη να μεγαλώσει 5 παιδιά.
Σπούδασαν και πρόκοψαν όλα… Η αγάπη τους και η στοργή τον κράτησαν δυνατό… Του
χρόνου θα γινόταν 90… Δεν πρόλαβε.
Η μνήμη του Σπήλιου θα μείνει… Δεν θα
είναι δυνατόν να περάσουμε το δρομάκι της οδού Αντωνοπούλων χωρίς να τον
θυμηθούμε…
Τον Σπήλιο, τώρα, θα τον περιμένει στον
ουρανό ο Μπόμπος με το ταξί (είναι βέβαιο ότι ο «Κολιτσάνος» έχει και εκεί
ταξί) να τον πάει στην παρέα … Δερνίκος, Δράσσας, Κούτρης, Τόμπρας, Δασκαλάκης,
Μελίδης κ.α. … και η πάντα υπομονετική και γλυκιά Λέλα, η σύζυγός του, έχουν
ακόμα πολλά να πουν … για το μέλλον.
Δεν θα τον θυμούνται μόνο ο Αντρέας, η
Γιούλη, η Νατάσα, ο Δημήτρης και η Μιλένα… τα παιδιά του… και τα εγγόνια του...
θα τον θυμάται όλη η Αργολίδα γιατί ήταν ο Βουλευτής για όλους … θα τον
θυμούνται και όλοι οι παλιοί του σύντροφοι γιατί ενσάρκωνε την ΑΛΛΑΓΗ.
Η κηδεία θα γίνει την Πέμπτη στις 7 το απόγευμα στον Άγιο Γεώργιο»
Δημοσίευση σχολίου