«Γυναίκα! Πάρε τη ζωή στα δυο σου χέρια! Τις γροθιές σου χτυπά στα μαχαίρια» | Μία πολύ συγκλονιστική εκδήλωση από τον Μορφωτικό Σύλλογο Νέας Κίου μέσα από την ομιλία της Σεμίνας Διγενή και την δυνατή παρέμβαση της ΟΓΕ(Φωτό + Βίντεο)

Συγκλονιστική ήταν η χθεσινή εκδήλωση του Μορφωτικού Συλλόγου Νέας Κίου με τίτλο «Γυναίκα! Πάρε τη ζωή στα δυο σου χέρια! Τις γροθιές σου χτυπά στα μαχαίρια», που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Φεστιβάλ ΚΙΑΝΑ 2024, με αφορμή τα ολοένα και αυξανόμενα κρούσματα κακοποίησης των γυναικών.

Η εκδήλωση άνοιξε με έναν σύντομο πρόλογο από την Ηλέκτρα Χατζηγεωργίου, γραμματέα του Μορφωτικού Συλλόγου Νέας Κίου, η οποία μετά τον σύντομο πρόλογό της, παρέδωσε ένα δώρο του συλλόγου στην καλεσμένη του Σεμίνα Διγενή, η οποία με την σειρά της ευχαρίστησε τον σύλλογο για αυτό το συγκινητικό δώρο που της χάρισε.

Κεντρική ομιλήτρια, ήταν η Σεμίνα Διγενή, δημοσιογράφος, βουλευτής και συγγραφέας, η οποία μέσα από ένα ταξίδι στον χρόνο των χιλιετιών, κατά την διάρκεια της ομιλίας της ανέδειξε ότι η κακοποίηση των γυναικών ξεκινά χιλιάδες χρόνια πριν ακόμα την γέννηση του Χριστού.

Όπως ανέφερε η Σεμίνα Διγενή κατά την έναρξη της ομιλίας της «Κάποτε, περίπου δύο χιλιάδες χρόνια προ Χριστού, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Χαμουραμπί θεσμοθετεί τους πρώτους γραπτούς νόμους που καταδικάζουν την γυναίκα σε θάνατο, αν... δεν είναι διακριτική, αν βγαίνει από το σπίτι, χωρίς την έγκριση του συζύγου της, αν δεν είναι πιστή ή αν τον προσβάλλει.

(Ένας στραγγαλισμός π.χ. ήταν η πλέον ενδεδειγμένη τιμωρία της απείθαρχης)»

Ενώ συνεχίζοντας αναφέρθηκε στο σήμερα και στην δυσκολία αντιμετώπισης αυτών των περιστατικών, λόγω των χρονοβόρων και πολυδάπανων νομικών διαδικασιών, που υπάρχουν σήμερα.

Πιο συγκεκριμένα τόνισε ότι: «Σήμερα το 2024, οι γυναικοκτονίες πρωταγωνιστούν στην καθημερινότητά μας - και θα συνεχίσουν δυστυχώς να πρωταγωνιστούν - με μια συγκλονιστική και τρομακτική συνέχεια, όσο οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν ως «κόστος» και αποκλειστικά ατομική ευθύνη την ανάγκη των γυναικών να ξεφύγουν από μία βίαιη και παθογόνα σχέση κι όσο παραμένει το μαρτύριο των χρονοβόρων και πολυδάπανων νομικών διαδικασιών»

Στην συνέχεια ανέφερε ότι για όλα αυτά τα εγκλήματα εις βάρος των γυναικών που έχουν διαπραχθεί, ετοίμασε το συγκεκριμένο κείμενο, στο οποίο αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι: «Γι' αυτά τα εγκλήματα ετοίμασα αυτό το κείμενο απόψε.

●Στη μνήμη της 28χρονης Κυριακής που δολοφονήθηκε έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων, γιατί «το περιπολικό δεν είναι ταξί».

●Στη μνήμη της Βασιλικής Λυμπέρη που την έκαψε ο άντρας της, μαζί με τα παιδιά και τη μητέρα της, το 1972.

●Στη μνήμη της Ζωής Γαρμανή, που τεμαχίστηκε από τον άντρα της και βρέθηκαν τα κομμάτια της σε κάδους σκουπιδιών, το 1987.

●Στη μνήμη της Κικής Κούσογλου, που την στραγγάλισε ο άντρας της το 2005.

●Στη μνήμη της Παναγιώτας Μαζαράκη, που τη σκότωσε ο άντρας της και την έθαψε κάτω από τσιμέντο και πέτρες, το 2008.

●Στη μνήμη της Αδαμαντίας Κάρκαλη, που την μαχαίρωσε ο άντρας της και μετά την αποκεφάλισε το 2008. Πριν είχε σκοτώσει τον σκύλο της.

●Στη μνήμη της Βάιας Γκανιά, που την έσφαξε ο άντρας της μπροστά στα ανήλικα παιδιά τους, το 2018.

Δεν γίνεται να συνεχίσω, γιατί ο κατάλογος των θυμάτων δεν έχει τέλος»

Στην συνέχεια αναφέρθηκε στον κοινό αγώνα όλων μας που χρειάζεται για να αλλάξει αυτή η κοινωνία και να εξαλειφθεί πλήρως η βία κατά των γυναικών, ενώ πιο συγκεκριμένα τα λόγια της ήταν τα εξής:

«Είμαστε όλοι μαζί στον κοινό αγώνα γυναικών και ανδρών, ενάντια στην κοινωνία της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, για να διεκδικήσουμε ό,τι είναι σύγχρονο και αναγκαίο για μας και τις οικογένειές μας.

Η σιωπή για την πολύμορφη βία που δέχονται οι γυναίκες, μπορεί να σπάσει μόνο μέσα από τον συλλογικό αγώνα, γιατί απέναντι στη σήψη και τη δυσωδία της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, που έχει στο DNA της τη βία, ο μόνος δρόμος είναι αυτός της αγωνιστικής διεκδίκησης.

Όσο δυναμώνει ο αγώνας ενάντια στη γενεσιουργό μορφή βίας, την καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση, θα σπάνε στην πράξη «οι σάπιες αξίες και τα σάπια ιδανικά που το σύστημα γεννά».

Έτσι μόνο μπορεί να χτιστεί ασπίδα προστασίας για κάθε γυναίκα, ώστε να βρίσκει το θάρρος και την αντοχή να παλέψει για μια ζωή απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, τη βία και την ανισοτιμία.

Χρειαζόμαστε μια νέα κοινωνία. Μας αξίζει ένας καλύτερος κόσμος, με κέντρο τον άνθρωπο και όχι το κέρδος»

Συγκινητική ήταν η στιγμή, που η Σεμίνα Διγενή, αναφέρθηκε στην συνομιλία που είχε, με την μητέρα μίας δολοφονημένης γυναίκας και μητέρας, για το πόσο δύσκολα μεγαλώνει το εγγόνι της, κάτι που πραγματικά είναι πολύ δύσκολο αφού χρειάζεται χρόνο και χρήμα, ενώ δεν υπάρχουν και οι απαραίτητες δομές για την υποστήριξη του παιδιού που βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση, ενώ η συγκεκριμένα γιαγιά και μητέρα , που έχει χάσει το παιδί της από μία γυναικοκτονία, δηλώνει πως εμείς μένουμε πίσω για να μεγαλώσουμε τα παιδιά αυτών των δολοφονημένων γυναικών.

Η ερώτηση που έκανε η Σεμίνα Διγενή στην συγκεκριμένη γυναίκα, ήταν «πώς ακριβώς σας βοηθά η πολιτεία μετά την δολοφονία της κόρης σας;», η απάντηση της συγκλονιστικής αυτής μητέρας, πέραν από όσα έχουν ήδη προαναφέρει παραπάνω ήταν ότι: «Για όλους αυτούς εμείς που μένουμε πίσω είμαστε ένας αθέατος κόσμος, ένας κόσμος που τον χρησιμοποιούν μόνο όταν είναι κάποιο τηλεοπτικό κανάλι είναι μπροστά για να κάνουν μια δήλωση»

Στην συνέχεια τον λόγο πήρε η Μαρία Κουτρουφίνη, πρόεδρος της Ομάδας Γυναικών Άργους, μέλος της Ο.Γ.Ε., τονίζοντας αρχικά ότι: «Η ΟΓΕ στα 48 χρόνια ζωής και δράσης της αγωνίζεται ενάντια σε κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην οικογένεια , ενάντια στη βία των πολέμων και της προσφυγιάς».

Στην συνέχεια αναφέρθηκε στις υπηρεσίες και τις δομές που δεν υπάρχουν στους μεγάλους Δήμους του νομού μας,

Και στην συνέχεια αναφέρθηκε στην απάντηση που έκανε μία γυναίκα σε έναν αστυνομικό για του που θα είναι εκείνη ασφαλής, και τότε εκείνος της απάντησε «στο κελί!»

Η συγκεκριμένη δήλωση της Μαρίας Κουτρουφίνη για τα όλα όσα αναφέραμε μέχρι στιγμής παραπάνω: «Αν τώρα αναρωτιέστε ποιες υπηρεσίες και δομές από αυτές υπάρχουν στους μεγάλους δήμους του νομού μας. Μια λέξη το περιγράφει. ΚΑΜΙΑ. Γεγονός που φαίνεται στα περιστατικά κακοποίησης γυναικών που έχουν συμβεί στην περιοχή μας. Από ότι φαίνεται δε, δεν είναι στις προτεραιότητες και στο σχεδιασμό των δημοτικών αρχών. Οι γυναίκες αυτές δεν μπορούν να απευθυνθούν σε κάποια δομή εκτός από το αστυνομικό τμήμα. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση που δόθηκε σε γυναίκα από αστυνομικό στην ερώτηση της που θα είναι ασφαλής. Στο κελί απάντησε ο αστυνομικός..»

Στην συνέχεια αναφέρθηκε στα δίκαια και διαχρονικά αίτημα της Ο.Γ.Ε. δηλώνοντας ότι: «Η ΟΓΕ παλεύει και διεκδικεί.

§ Ένα ενιαίο και εκτεταμένο δίκτυο κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και την ολόπλευρη και δωρεάν στήριξη των κακοποιημένων γυναικών. Χωρίς καμία εμπλοκή ΜΚΟ, ιδιωτών, εκκλησίας, κλπ, με χρηματοδότηση για τη λειτουργία του αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό

§ Απαιτείται γενναία κρατική χρηματοδότηση για τη λειτουργία και τη δημιουργία εξειδικευμένων, δημόσιων και δωρεάν δομών για τη θεραπεία του τραύματος, οι οποίες σήμερα είναι παντελώς ανύπαρκτες.

§ Λειτουργία Συμβουλευτικών Κέντρων σε όλους τους Δήμους και φυσικά στους Δήμους του νομού μας και Ξενώνα Άμεσης Φιλοξενίας για την προστασία της ζωής γυναικών και παιδιών σε άμεση ανάγκη! Να αντιμετωπιστούν οι χρονοβόρες διαδικασίες με άμεση, δωρεάν προσωρινή φιλοξενία σε ασφαλές περιβάλλον με μοναδική προϋπόθεση τη σύμφωνη γνώμη της καταγγέλλουσας.

§ Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων, μονιμοποίηση των συμβασιούχων και κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Ταυτόχρονα, υπάρχει ανάγκη για δωρεάν επιμόρφωση του προσωπικού όλων των εμπλεκόμενων υπηρεσιών.

§ Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για όλες.

§ Κοινωνική προστασία της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού και κάλυψη των αναγκών μας με δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας. Μέτρα στήριξης των εργαζόμενων, των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

§ Να γίνουν άμεσα όλες οι αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού (κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, νοσηλευτές) σε κάθε σχολείο, που έγκαιρα θα εντοπίζουν και θα αντιμετωπίζουν και τα φαινόμενα βίας και ενδοοικογενειακής βίας. Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών.

§ Ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς κρατικούς φορείς»

Τέλος κλείνοντας τόνισε ότι Η καταγγελία κάθε περιστατικού βίας «δεν είναι ατομικό ζήτημα της γυναίκας», αλλά υπόθεση κάθε συλλόγου, σωματείου και μαζικού φορέα λέγοντας χαρακτηριστικά: «Τέλος θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλες γυναίκες της περιοχής που αγανακτούν και θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην κακοποίηση γυναικών και παιδιών, να έρθουν σε επαφή με τις ομάδες γυναικών της ΟΓΕ. Η καταγγελία κάθε περιστατικού βίας «δεν είναι ατομικό ζήτημα της γυναίκας», αλλά υπόθεση κάθε συλλόγου, σωματείου και μαζικού φορέα»

Η εκδήλωση έκλεισε με τα λόγια της Ηλέκτρας Χατζηγεωργίου, να λένε με δυνατό παλμό ότι «Εμείς θα κάνουμε τα πάντα για να κάνουμε αυτόν τον αθέατο κόσμο θεατό!»