Απ’ έξω κούκλα

Φωτογραφία | Γεωργία Σ. Τζαμαλούκα

*Γράφει η Γεωργία Σ. Τζαμαλούκα

Εδώ, σ’ αυτό το σπίτι, έμενε ο Αντιβασιλέας Armansperg  που ήρθε στην Ελλάδα μαζί με τον νεαρό Όθωνα το 1833, ακούγεται να λέει το τουριστικό τραινάκι που ξεναγεί τους επισκέπτες τής «όμορφης πόλης» μας.

Σπουδαίο Τουριστικό Προϊόν!

Τί γίνεται όμως με την ποιότητα ζωής των μονίμων κατοίκων αυτής τής πόλης;

Όλοι οι επιχειρηματίες που βυσσοδομούν στο σώμα τής πόλης αυτής, μένουν έξω απ’ αυτήν.

Κανείς δεν βιάζει και δεν παραβιάζει την καθημερινότητά τους. Τα σπίτια τους έχουν είσοδο ανθρώπινη, ίσως και γκαράζ στις πυλωτές τους, ή και κήπο μπροστά στο σπίτι τους.

Δεν δέχονται ούτε λεμόνι όταν κρέμεται απ’ έξω στο πεζοδρόμιό τους, να το κόψει ο διαβάτης που περνάει. Ταυτόχρονα παραπονούνται για τον Δήμο τής πόλης που δεν έκοψε και δεν μάζεψε τα ξερόχορτα στο πεζοδρόμιό τους.

Και για την εργασία τους που τους αποφέρει ένα πολύ καλό εισόδημα έρχονται στο «προϊόν» που λέγεται Ναύπλιο.

Και αν τους πεις να σεβαστούν τους μονίμους κατοίκους αυτής της πόλης έχουν το γνωστό κλισέ: «Άστον μωρέ και τον επιχειρηματία να βγάλει κανα φράγκο!!!»

Ακόμα και ορισμένοι απ’ τους ντόπιους δεν είναι στο ίδιο στρατόπεδο.

Μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές τού τύπου: «Μήν ασκημήνει η πρόσοψη με την νόμιμη σκαλωσιά, ποιός πελάτης θα μπει στην επιχείρησή μου;...» ή «Άσε τα τραπεζοκαθίσματα απ’ έξω απ’ το γραφείο μου να με δεί κανένας υποψήφιος πελάτης και να μπεί μέσα!...»

Ας μην πω για επιχειρήσεις ενοικίασης αυτοκινήτων που όλος ο στόλος τους είναι αυθαίρετα απλωμένος σε θέσεις μονίμων κατοίκων και επίσης ξενοδοχεία που δίνουν τις θέσεις αυτές σε πελάτες τους.

Όλοι έχουμε μείνει λίγο έως πολύ σε άλλες «πολιτισμένες χώρες του Βορρά».

Υπάρχει ποτέ περίπτωση να κατεδαφίζουν ολόκληρο κτίριο «Θηρίο» αφήνοντας απλώς ανοιχτά τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες όταν ζει κόσμος γύρω γύρω;

Φωτογραφία | Γεωργία Σ. Τζαμαλούκα

Απέναντι απ’ το κτίριο δεν βρίσκεται ακατοίκητο οικόπεδο, μένουν άνθρωποι μεταξύ των οποίων άτομο που κάνει χρήση οξυγόνου και τού οποίου έχει επιδεινωθεί η αναπνευστική ικανότητα με τους τόνους χώματος που διαχέονται στον αέρα και μπαίνουν κατευθείαν στο σπίτι του.

Πού είναι τοιχοκολλημένη η  άδεια για ένα τόσο μεγάλο έργο; Πουθενά, ούτε για το θεαθήναι. Κι αν αυτό είναι απλά τυπικό και διαδικαστικό, τα άλλα, τα ζωτικά και πρακτικά για το περιβάλλον και τους περίοικους είναι άραγε όλα σωστά καμωμένα και από την Αστυνομία, την Πολεοδομία, την Αρχαιολογία, την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας;

Όλα καλά;

Πόσο ενεργοί πολίτες πρέπει πιά να είναι οι πολίτες; Πρέπει να πηγαινοέρχονται στους Εισαγγελείς;

Κάτι που το λένε «Εφαρμογή του Νόμου» και κυρίως «Ενσυναίσθηση», γνωρίζουμε τί σημαίνει σ’ αυτή τη χώρα;

Αυτό που προκαλεί το ενδιαφέρον, την ανησυχία και τίς έγνοιες στον αλλωτριωμένο άνθρωπο είναι ο ιδιωτικός, χωριστός τομέας τής ζωής του και όχι ο κοινωνικός, οικουμενικός, που μας συνδέει με τους συνανθρώπους μας.

Κάθε φορά θαυμάζω την κατάπτωση.

* Γεωργία Σ. Τζαμαλούκα είναι κοινωνική ψυχολόγος και μόνιμος κάτοικος της Παλιάς Πόλης του Ναυπλίου