Το Σιδερένιο Δάσος

 

*Γράφει η Φωτεινή Αργείτου Τζαμαλούκα

Το Μαγεμένο Δάσος, η Μυστηριώδης Νήσος, ο Ροβινσών  Κρούσος, Δράκοι, Μάγισσες,  Χρυσόμαλλο Δέρας, τίτλοι που εξήπταν την φαντασία σε περασμένες εποχές.

Στην έννοια «Δάσος», εμάς τους σύγχρονους Έλληνες μάς πιάνει μια ανησυχία μόλις αρχίζουν τα μπωφόρ: «Ποια δάση θα καούν τώρα;». Το περιμένουμε στα σίγουρα.

Θυμάμαι από προπολεμικά που άναβαν κάτι φωτιές στα βουνά, στις πλαγιές.

Άκουγα: «Οι τσοπαναραίοι». Δράστες ήταν οι βοσκοί που ήθελαν λιβάδια για τα κοπάδια τους. Αυτές οι φωτιές ήταν ελεγχόμενες και έσβηναν γρήγορα.

Μεταπολεμικά,  οι οικοπεδοφάγοι έκαιγαν δάση σε περιοχές επιλεγμένες, κοντά στον αστικό ιστό, ώστε αυτές να γίνουν αργότερα οικόπεδα.

Έτσι αποψιλώθηκαν ο Υμηττός, η Πεντέλη, η Πάρνηθα και χτίστηκαν παντού από βίλλες μέχρι τσιμεντένια μεγαθήρια που το καλοκαίρι λειτουργούν σαν θερμοσυσσωρευτές και δεν επιτρέπουν στον κόσμο να ανασάνη.

Δηλαδή τα δάση, αυτό το θείο δώρο, έπεφταν πάντα θύματα του παράνομου κέρδους, δηλαδή το «Χρυσόμαλλο Δέρας» που θα έπαιρναν σαν αμοιβή τους οι εγκληματίες εμπρηστές.

Στον Αμαζόνιο, αυτόν τον πνεύμονα της Γης, κόβουν και καίνε τα δέντρα για να δημιουργήσουν βοσκοτόπια για βοοειδή, για καλλιέργεια μεταλλαγμένης σόγιας, για ξύλευση και για εξόρυξη ορυκτών και μετάλλων ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες των Διεθνών αγορών και πρωτίστως της Κίνας. Τόση είναι η παγκόσμια τρέλλα.

Ας έλθουμε τώρα στα καθ’ ημάς. Στις φωτιές που καίνε την Ελλάδα.

Τώρα καίγονται τα κορφοβούνια. Περιοχές απρόσιτες για τα πεζοπόρα τμήματα πυρόσβεσης. Και με πολλές ταυτόχρονες εστίες ανάφλεξης, όπως λένε οι μαρτυρίες.

Είναι εμπρησμοί που μετά  από ημέρες, όταν θα πέσουν κάπως οι άνεμοι και μετά την υπεράνθρωπη προσπάθεια των εναέριων μέσων, οι βουνοκορυφές θα θυμίζουν «των Ψαρών την ολόμαυρη ράχη». Όμως θα έχη ετοιμασθή το έρημο τοπίο για να φυτευτή το «Σιδερένιο δάσος» με τις ανεμογεννήτριες που θα αποτελέσουν το «αιολικό πάρκο», την πολυδιαφημισμένη από τον πρωθυπουργό μας «πράσινη ανάπτυξη», αρχής γενομένης από την «πεταλούδα» της Αστυπάλαιας.

Αντικαθιστά δηλαδή τα ολοζώντανα ζωηφόρα δέντρα με σιδερένια τέρατα, που δεν αφήνουν να φυτρώση γύρω τους τίποτα.

Πού θα βρη η Δόξα τα λίγα χορτάρια για να φτειάξη το στεφάνι να στεφανώση ποιόν; Τον ανόητο εμπνευστή τού σχεδίου ή εμάς, τους υπηκόους του που δέχονται τα πάντα αδιαμαρτύρητα και δεν υψώνουν φωνή για να ακουστούν;

Οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν, αλλά στην δική μας «Δημοκρατία», η θέληση τού Δήμου (Λαού)  δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν.

Από την εφημερίδα «Δημοκρατία» της 30-7-21 δανείζομαι τον τίτλο και απόσπασμα από το κείμενο της Ελένης Παπαδοπούλου. «…πράσινη ανάπτυξη σημαίνει τα κέρδη του κάθε ιδιώτη που θα βιάση την Ελληνική φύση, με τις πλάτες της κυβέρνησης. Προστασία του περιβάλλοντος είναι  η καταστροφή κάθε βλάστησης σε παρθένα μέρη για να περάσουν τα φορτηγά των εταιριών και να στηθούν οι ανεμογεννήτριες… Μας πείραζε ο λιγνίτης ως αντιοικολογικός, ενώ το να καίμε τα δάση μας, να μην κάνουμε αναδασώσεις ακόμα και σε περιοχές NATURA, για να γίνουν «αιολικά πάρκα» φυτεύοντας ανεμογεννήτριες, ακόμα και στην θάλασσα, αυτό είναι οικολογικό».

Στον λιγνίτη δούλευε κόσμος. Τώρα ανεργία. Τις ανεμογεννήτριες μάς τις πουλάει η Γερμανία η οποία τις χρησιμοποιεί όλο και λιγότερο.

Πώς μπορεί ένας λαός να έχει εμπιστοσύνη σ’ έναν πολιτικό που δεν είναι έξυπνος; Όταν λέει ότι έξη μηνών (μωρό) ήταν… πολιτικός εξόριστος στο Παρίσι! Για να τον … θαυμάσουμε ως αντιστασιακόν! Διατυπώνοντας αυτήν την μπαρούφα  δημοσίως, έδωσε «δείγμα γραφής» ο άνθρωπος.

Ναι, υπήρχαν μωρά - πολιτικοί κρατούμενοι που ο πατέρας ήταν εξορία, η μάνα στις φυλακές Αβέρωφ και το μωρό το έπαιρνε μαζί της στο κελλί για να το θηλάζει γιατί αλλιώς αυτό θα πέθαινε, καθώς δεν επιτρεπόταν ούτε ο έρανος στην γειτονιά. Και νήπια και μικρά παιδάκια μεγάλωναν στις φυλακές με τις μανάδες τους, από την αγάπη των συγκρατουμένων τους. Δεν συγκρίνονται λοιπόν οι καταστάσεις.

Ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο (ή μήπως τρώει;).

Και η ανοησία είναι πολύ εύγλωττη.

Οι Αγγλοσάξονες έχουν μια χαρακτηριστική φράση ψάχνοντας να βρουν πόσο βλάξ είναι ο συνομιλητής τους.

Ρωτούν : Is there anybody home? (Είναι κανείς στο σπίτι;) Κι αν δεν είναι «κανείς στο σπίτι», τότε η απάντηση είναι: Nobody home!(Κανείς στο σπίτι). Μεταφορικά όμως εννοούν, ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει μυαλό, δείχνοντας συγχρόνως με τον δείκτη τους τον κρόταφο. Δηλαδή αυτός είναι βλάξ.

Έχουμε ως λαός ατυχήσει με αυτούς που μας κυβερνούν. Από βουλευτές μέχρι υπουργούς, μέχρι πρωθυπουργούς, μέχρι προέδρους της Δημοκρατίας. Υπάρχει πολύ υλικό για να θυμηθούμε  αστοχίες που έκαναν ή είπαν.

Ως παιδιά είχαμε  μια φράση που χαρακτήριζε την βλακεία και την εξακοντίζαμε: Χρειάζεσαι επειγόντως «Soulipinous» . Ήταν σαν αρρώστια και σαν φάρμακο το  «Soulipinous» (καθ’ ότι «Σου-λείπει-νους»). Κάτι σαν σουμπλιμέ, σαν σουλφαμίδα. Ήταν όμως συνώνυμη με το “Nobody Home”, και σύγχρονη, γιατί είχε διαδοθή μεταπολεμικά. Ήταν η Ελληνική εκδοχή της πολύ παλαιότερης  «Μωρίας Εγκώμιον» του Έρασμου που περιέχει και τον πολύ παλαιότερον  Αριστοφάνη. Το ακατανίκητο Ελληνικό σκωπτικό πνεύμα! Αυτοκριτική!

Αλλά και με την Τοπική Αυτοδιοίκηση ατυχούμε. Στον μεγαλύτερο Δήμο της Xώρας, την Αθήνα, οποία σύμπτωσις!

(Εδώ να υπενθυμίσουμε ότι το παρόν κείμενο εγράφη το 2021).

Έχει εκλεγή άτομο από την ίδια φαμίλια. Ανεψιός του Πρωθυπουργού με πρωτότυπες φαεινές ιδέες, που όμως στοιχίζουν πολλά λεφτά στους δημότες. Και ο ίδιος να ομολογή ότι το πείραμα δεν πέτυχε!

Ακάθεκτος εν τούτοις προχωρεί με καινούργιες εμπνεύσεις. Με σιδερικά κι’ αυτός που αντικαθιστούν τα δέντρα, σιδερικά τα οποία θα παράγουν οξυγόνο. Το κάθε σιδερένιο τέρας θα δίνει οξυγόνο όσο οκτώ αληθινά. Κάντε τον πολλαπλασιασμό. Βρέ, τι πάθαμε οι κακόμοιροι!

Αλλά θα φυτέψη και αληθινά που θα γίνουν πανύψηλα και η Αθήνα αναπνευστικά θα συναγωνίζεται το Νταβός της Ελβετίας!

Ο δήμαρχος Αθηναίων, γόνος της μεγάλης Οικογένειας, ας ρωτήσει και κανέναν γεωπόνο, δασολόγο, κηποτέχνη  κι’ αν δεν διαθέτει να ανασκουμπωθούμε εμείς όλοι να βρούμε το είδος των δένδρων που θα χρειαστεί, για να μη τα ξερριζώνει μετά που θα έχουν πετάξει τις πολύχρωμες πλάκες της επίστρωσης.

Βρε, μπας και έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν; Με Δημοκρατία τους εκλέξαμε, δεν τους επέβαλε καμμιά Δικτατορία.

Μεγάλε Θουκυδίδη! «Λόγῳ μέν Δημοκρατία, ἔργῳ δέ ἑνός  ἀνδρός ἀρχή», (Επιτάφιος). Και εννοούσε τον Περικλή, όχι τον οποιονδήποτε σύγχρονο δικόν μας, αποδεδειγμένα… άνουν.

Ο οποιοσδήποτε αρχηγός, οπουδήποτε, πρέπει να είναι οπωσδήποτε έξυπνος. Αλλιώς … «απαλλάσσεται λόγω βλακείας» στο Δικαστήριο του Λαού (Εκλογές).

Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα. Η δυστυχία που μόλις άρχισε και έπληξε την Ελλάδα,  ήταν προδιαγεγραμμένη. Υπήρχε σχέδιο που μπήκε σε εφαρμογή. Ο παρατεταμένος καύσων η δικαιολογία.

Θα ήταν ανούσιο μετά από τέτοιες πρωτοφανείς καταστροφές εσύ να ασχολείσαι με την ιστορία των εμπρησμών. Όμως είναι ο Πρόλογος στον θλιβερό επίλογο του Ολοκαυτώματος.

Η Αυλίδα είχε επιλεγή ως τόπος συγκεντρώσεως  των «νεών» (ναύς) των Αχαιών, γιατί τα ισχυρά ρεύματα του Ευβοϊκού Κόλπου θα διευκόλυναν με ούριο άνεμο τον στόλο να αποπλεύση. Η Εύβοια δέρνεται από ανέμους «πανταχόθεν».

 Ιδανική για ανεμογεννήτριες στις κορυφές της.

Στην τηλεόραση το θέαμα μόνο φωτιές. Όλα τα κανάλια στην ίδια γραμμή απεδείκνυαν ότι υπήρχε σχέδιο … εκκένωσης. Όχι όμως σχέδιο …πυρόσβεσης. Όλοι οι Έλληνες, άστεγοι, να ξαναζούν το…  «Η Σμύρνη, μάνα, καίγεται …»,  περιμένοντας τα πλεούμενα να τους απομακρύνουν. (Ξαναθυμίζω: κείμενο του 2021).

Κατέληξα σε ένα κανάλι που διαχειριζόταν το θέμα διαφορετικά. Άφηνε την τοπική κοινωνία να εκφρασθή. Και αποκαλύφθηκαν … πράμματα. Στην Βόρεια Εύβοια, αυτήν την απίστευτα όμορφη δασώδη περιοχή,  είχαν γίνει προτάσεις για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Εκεί οι κάτοικοι ζουν από το Δάσος. Όπως σε άλλα μέρη ζουν από το λάδι και την κτηνοτροφία, π.χ. στην Ηλεία, που επίσης κάηκε. Οι δασεργάτες της Β. Εύβοιας μόνιμα αρνητικοί. «Δεν θα τους αφήσουμε». Δεν έμενε λοιπόν τίποτε άλλο παρά να τους κάψουν. «Κρεματόρια». «Η τελική λύση» του Δ΄ Ράιχ. Δεν πέρασε λοιπόν ούτε ένα εναέριο μέσον για την πυρόσβεση.

Σε ένα χωριό, τον Βουτά, νέοι του χωριού επί ώρες με κλαδιά προσπαθούσαν να σώσουν τα σπίτια του χωριού. Πεισματάρηδες, που δεν ήθελαν να αλλάξουν ζωή με το ζόρι.

Τα πλάσματα του Θεού έχουν ένα πρόγραμμα ζωής. Συγκλονιστικές οι σκηνές από ένα «κοτέτσι». Όχι «πτηνοτροφείο», όπου προβολείς ξεγελούν κότες ότι είναι ημέρα για να γεννούν αυγά συνεχώς. Μπήκαν λοιπόν διασώστες για να βγάλουν τις κότες, να μην γίνουν ψητές. Ήταν απόγευμα. Οι κότες είχαν ήδη «κουρνιάσει» για να κοιμηθούν. Δεν έβγαιναν με τίποτα. Πετούσαν στο ταβάνι, στις πιο απόκρυφες γωνιές του ψηλοτάβανου κοτετσιού. Δεν ήθελαν να τους αλλάξουν τη ζωή. Άσχετο αν τις σφάζουν. Όλοι θα πεθάνουμε!

Αυτό το κανάλι με τις αποκαλύψεις κάποιοι τραμπούκοι παρακολουθώντας το όλη μέρα, στο τέλος πλησίασαν το συνεργείο, έσπασαν το αυτοκίνητο, τις κάμερες, έδειραν τους δημοσιογράφους.

Τα βουνά της Αττικής, ο Ταΰγετος (Γύθειο), τα βουνά της Αρκαδίας, όλο βουνά είναι η Ελλάδα. Από παντού την δέρνουν οι άνεμοι.

Όλα τα κράτη μάς έστειλαν βοήθεια. Εκτός από την Γερμανία που πουλάει τις ανεμογεννήτριες. «Φως φανάρι». Η «δουλειά» της έγινε.

Οι ελλείψεις μας σημαντικές στις υπηρεσίες «Πολιτικής Προστασίας». Και οι πολιτικοί μας να αυξάνουν τον πλούτο τους. Το «ἔσχες» τους εγκληματικό.

Οι αρχαίοι πολιτικοί έπρεπε να αποδείξουν ότι στο τέλος της πολιτικής τους θητείας έβγαιναν φτωχότεροι απ’ ότι όταν μπήκαν. Ο Περικλής και όλοι.

Η δε αξιωματική αντιπολίτευση να … το ράψη. Δεν δικαιούται… δια να ομιλεί -όπως είχε ειπή ένας ακόμη αγράμματος πολιτικός, ο αλήστου μνήμης Κουτσόγιωργας  κάνοντάς μας να γελάμε.

* Η Φωτεινή Αργείτου – Τζαμαλούκα είναι Φιλόλογος