Γρηγόρης Γρίβας προς τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο | Οι νέοι χρειάζονται πολλά περισσότερα από μια δωρεάν εξέταση. Ας τα διεκδικήσουμε!

Φωτογραφία | Facebook | Γρηγόρης Γρίβας

Επιστολή του Γρηγόρη Επ. Γρίβα, παιδίατρο, μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αργολίδας (Αυτόνομη Ιατρική Αργολική Συσπείρωση)  προς τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο με θέμα  Οι νέοι χρειάζονται πολλά περισσότερα από μια δωρεάν εξέταση. Ας τα διεκδικήσουμε!

«Η Παρασκευή 28/2 πλησιάζει και οι συγκεντρώσεις ανά την Ελλάδα για την τραγική επέτειο μνήμης της τραγωδίας των Τεμπών αναμένονται πολυπληθείς. Άνθρωποι όλων των κοινωνικών τάξεων και πολιτικών πεποιθήσεων θα διαδηλώσουν απαιτώντας δικαιοσύνη για ένα δυστύχημα με πολλά σκοτεινά σημεία τόσο όσον αφορά τα αίτια του όσο και για τον τρόπο απόδοσης ευθυνών. 

Συλλογικότητες, φορείς, σωματεία, σύλλογοι καλούν τα μέλη τους σε απεργία ή αποχή ή στάση εργασίας. Μόνη εξαίρεση ο ΠΙΣ ο οποίος καλεί τα μέλη του με ιδιότητα ελευθεροεπαγγελματία (αλήθεια για όλα τα υπόλοιπα μέλη του τι έχει να προτείνει;!) να εξετάσουν εκείνη τη μέρα δωρεάν νέους 16-30 ετών.

Νιώθω βαθύτατα προσβεβλημένος από τη θέση του θεσμικού μου συλλογικού φορέα για αυτό και διαχωρίζω δημόσια τη θέση μου.

Οι νέοι αυτής της χώρας δεν έχουν ανάγκη ένα ημερήσιο pass για δωρεάν εξέταση αλλά πολλά περισσότερα. Πρώτα και κύρια ένα δημόσιο, ασφαλές και σύγχρονο σύστημα σιδηροδρομικών μεταφορών. Δύο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα ακόμα αγνοείται η τηλεδιοίκηση και η εμπιστοσύνη στο σιδηροδρομικό δίκτυο δεν έχει αποκατασταθεί.

Οι νέοι αυτής της χώρας έχουν ανάγκη όταν οι ίδιοι ή η γονείς τους κάνουν με ευσυνειδησία το λειτούργημα τους (βλέπε εισαγγελική έρευνα) να μην κινδυνεύουν από θανατηφόρες συμπτώσεις. 

Οι νέοι αυτής της χώρας έχουν ανάγκη από υψηλής ποιότητας, δωρεάν υπηρεσίες υγείας όλες τις μέρες του χρόνου.

Οι νέοι γιατροί αυτή της χώρας έχουν ανάγκη από σύγχρονη εκπαίδευση, αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας και (ίσως) μια καλύτερη θεσμική εκπροσώπηση.

Οι γονείς αυτής της χώρας έχουν ανάγκη μια χώρα με περισσότερη αλήθεια, δικαιοσύνη και οξυγόνο για τα παιδιά τους.

Ας το διεκδικήσουμε συλλογικά, με επιμονή, υπομονή και σεβασμό στη μνήμη των νεκρών. Μια συνάδελφός μας άλλωστε η Μαρία Καρυστιανού μας έχει δείξει το δρόμο και τον τρόπο»