Τόλης Κοΐνης | Η Ευρώπη που πεινάει, πόλεμο δεν ζητάει

 

 * Γράφει ο Τόλης Κοΐνης

Συγκινήθηκαν κάποιοι φίλοι μου με τη σκληρή στάση που έδειξε ο Πρόεδρος Τραμπ στον Πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι.

Κάποιοι θυμήθηκαν τον …Θουκυδίδη… και τη συμπεριφορά των Αθηναίων απέναντι στους Μηλίους.

Δεν είχαν άδικο.

Ο ισχυρός παίζει όπως θέλει.

Ξέχασαν όμως τη συμπεριφορά των Ευρωπαίων (Σαρκοζί και Μέρκελ) εις βάρος της Ελλάδας στις Κάννες το Νοέμβριο του 2011.

Το ίδιο πράγμα.

Τους είχαμε ανάγκη.

Ο Παπανδρέου συμφωνούσε μαζί τους, αλλά τόλμησε να ζητήσει το ελάχιστο: «να συναινέσει ο λαός με δημοψήφισμα.»

Αποτέλεσμα… τον έριξαν στα αζήτητα, διέλυσαν το κόμμα του (σήμερα, τα σημαίνοντα στελέχη της ΝΔ είναι οι τότε εσωκομματικοί αντίπαλοι του Γιώργου, στα ΣΥΡΙΖΑογενή κόμματα οι τότε υποστηρικτές του) και τελικά εφάρμοσαν το πρόγραμμα που ήθελαν με τις κυβερνήσεις που ήθελαν.

Ο Τσίπρας, το καλοκαίρι του 2015 πήγε να το πάει πιο …τσαμπουκά. Έκανε παρά τη θέλησή τους δημοψήφισμα. Ο λαός με συντριπτική πλειοψηφία ψήφισε ΟΧΙ. Μέσα σε μια βδομάδα βρέθηκε στη σημερινή θέση του Ζελένσκι. Υπέκυψε. Υποστήκαμε το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο.

Από τον Κούλη τσαμπουκάδες τέτοιου είδους δεν περιμένουμε. Τα δίνει όλα φρόνιμα και κάνει κωλοτούμπα μόνο για να τους ευχαριστήσει. Είναι «καλό παιδί».

Σήμερα ο κόσμος αλλάζει, αλλά….

Η Ελλάδα εγκλωβισμένη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.

Εναλλακτική λύση δεν διαφαίνεται.

Η παραγωγική βάση της Ελλάδας έχει γίνει συντρίμμια.

Περιμένουμε μόνο να έρθει κανένας ξένος, να ανοίξει ξενοδοχείο και να προσλάβει τα παιδιά μας για γκαρσόνια. Αυτό είναι το οικονομικό μοντέλο μετά τα τρία μνημόνια.

Τί περιμένουμε από τους Ευρωπαίους;

Τους δέρνει μαύρη φτώχεια.

Τα λεφτά, που τους περισσεύουν, αντί για βιομηχανική ανάπτυξη τα στέλνουν στον Ζελένσκι.

Η φτώχεια οδηγεί σε άνοδο ακραίων πολιτικών, που υπόσχονται ότι θα εξασφαλίσουν πόρους διώχνοντας τους μετανάστες.

Δεν είναι λύση.

Η σοσιαλδημοκρατία έχει καταντήσει τυμπανιαίο πτώμα. Οι εργαζόμενοι της γυρίζουν την πλάτη και οι νέοι απομακρύνονται από κοντά της.

Η Ευρώπη των λαών, η Ευρώπη που πεινάει, πόλεμο δεν ζητάει. Τιμωρεί εκλογικά τους πολεμοκάπηλους.

Χρειάζεται μια πολιτική οικονομικής ανάπτυξης Πανευρωπαϊκή. Όχι μόνο, πώς θα πουλήσουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες της Γερμανίας.

Δεν μπορεί τα αγροτικά προϊόντα του νότου (πορτοκάλια, λάδι κλπ.) να δέχονται τον ανταγωνισμό Βορειοαφρικάνικων και Μεσοανατολικών προϊόντων μέσα στην Ευρώπη.

Η ενδεχόμενη είσοδος της Ουκρανίας στην ΕΕ θα είναι καταστροφική για τη χρηματοδότηση της γεωργίας σε Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία.

Δεν τους νοιάζει.

Οι κυβερνώσες ελίτ μοιάζουν ζαλισμένες.

Δεν έχουν κανένα σχέδιο. Ό,τι φάνε, ό,τι πιούνε, κλπ. Περιμένουν τους Αμερικάνους να πάρουν τα πετρέλαια του Αιγαίου, για να μην τα πάρουν οι Τούρκοι. Αρκεί να τους αφήσουν στις κυβερνητικές τους θέσεις.

Ο Ζελένσκι μπροστά τους είναι … γίγαντας. (Θα τον γδάρουν ζωντανό σε λίγο, αλλά μέχρι τότε…)

Η Ευρώπη που πεινάει… έγραψα. Υπερβολή; Ανεβάζω μια φωτογραφία που δείχνει άστεγο στο Λονδίνο με φόντο ένα από τα αξιοθέατα της πόλης (ο καθεδρικός του Αγίου Παύλου, νομίζω). Όμως για τον Σοσιαλδημοκράτη Πρωθυπουργό της Αγγλίας λεφτά για άμεσο δάνειο προς τον Ζελένσκι υπάρχουν, για νέα οικιστικά προγράμματα για τους νεόφτωχους όχι.

Δίνω και μια διεύθυνση στο «γιουτιουμπ», ντοκιμαντέρ για τους άστεγους στην Αγγλία. Τα συμπεράσματα δικά σας.

ΥΓ Μην ελπίζετε ότι Κούλης, Άδωνης και Μάκης θα πάνε να πολεμήσουν τους Ρώσους… εδώ θα κάτσουν, δυστυχώς.

* Ο Τόλης Κοΐνης είναι εκπαιδευτικός