Αποκρυπτογραφώντας τον Κώδικα Αιών | Μια Βιβλιοκριτική της Σταυρίνας Βασιλοπούλου

 

Φωτογραφία | Σ.Β.

*Γράφει η Σταυρίνα Βασιλοπούλου

Ο «Κώδικας Αιών» του Ιωάννη Μωυσιάδη είναι ένα φιλοσοφικό δοκίμιο 484 σελίδων, που ενώνει την αρχαία ελληνική γλώσσα, τη σημειολογία, τη φιλοσοφία και τις ανθρωπιστικές επιστήμες σε μια ενιαία, στοχαστική αφήγηση.

 

Το βιβλίο, διαστάσεων 12x8 εκατοστά, κυκλοφορεί σε μαλακό εξώφυλλο με σύγχρονη γραφιστική προσέγγιση. Η πρώτη έκδοση κυκλοφόρησε το 2021 από τις Εκδόσεις Φυλατος, με τιμή 12,40€ και αριθμό ISBN 978-960-658-0949. 

Μέσα από επτά δομημένα κεφάλαια, ο συγγραφέας ερευνά τις ρίζες της γλώσσας, την εσωτερική λειτουργία των λέξεων και των αριθμών, και προτείνει έναν «κώδικα» νοηματοδότησης του χρόνου και της ανθρώπινης σκέψης. 

Το βιβλίο είναι αποτέλεσμα προσεκτικής και επιμελούς εργασίας: η φιλολογική επιμέλεια έγινε από τη Σοφία Αλμπανίδου, ενώ η γραφιστική επιμέλεια και η σχεδίαση του εξωφύλλου φέρουν την υπογραφή της Χρύσας Γιαννούδη. 

Ο συγγραφέας προσπαθεί να δείξει πώς ο άνθρωπος μπορεί να «διαβάσει» τις εντολές της πραγματικότητας μέσα από έναν νοητικό ή συμπαντικό κώδικα. 

Φωτογραφία | Σ.Β.

Κάνει αναφορά στα ελληνικά γράμματα, τα οποία παρουσιάζει όχι μόνο ως σύμβολα γραφής, αλλά και ως φορείς γεωμετρικής και ενεργειακής σημασίας. 

Παρουσιάζεται επίσης η ιδέα ότι τα γράμματα συνθέτουν ένα σύστημα, ένα πεδίο όπου τα σημεία παίρνουν μορφή και νόημα. Το βιβλίο έχει αρκετές συμβολικές έννοιες και απαιτεί προσοχή και στοχασμό από τον αναγνώστη. 

Το κείμενο παρουσιάζει μια φιλοσοφική και μορφολογική ανάλυση των γραμμάτων της ελληνικής αλφαβήτου, εστιάζοντας στη σημασιολογική τους διάσταση και στον τρόπο που το σχήμα τους αντανακλά ιδέες. 

Ξεκινώντας με το γράμμα Ε, που συνδέεται με την έννοια της τριαδικότητας και την ουσία του γίγνεσθαι, η ανάλυση συνεχίζεται με το Δ, σύμβολο διαίρεσης και διαφοροποίησης. 

Το Α, όντας πρώτο και θεμελιώδες, εκφράζει την αρχή και τη σταθερότητα μέσα στη μεταβλητότητα. Το Ι, ευέλικτο και αφαιρετικό, λειτουργεί ως φορέας πληροφορίας, ενώ το Β περιγράφεται ως δύναμη κινητικότητας υπό εξαναγκασμό. 

Τέλος, το Γ αναλύεται ως σημείο μετάβασης, όπου το προηγούμενο ορίζει το επόμενο. Η ανάλυση διακρίνεται για την ερμηνευτική της προσέγγιση, συνδέοντας μορφή και νόημα με έντονα φιλοσοφικό υπόβαθρο. 

Το κείμενο επιχειρεί μια πρωτότυπη σημειολογική ανάλυση των ελληνικών γραμμάτων, εστιάζοντας στη γεωμετρία και την εσωτερική τους έννοια. 

Κάθε γράμμα παρουσιάζεται ως σύμβολο με ιδιαίτερη δομή και σημασία, που αντανακλά βαθύτερες φιλοσοφικές και γλωσσικές έννοιες. 

Μέσα από περιγραφές όπως «ζ – το αντίρροπο», «ι – η μεταφορά», «θ – το επίκεντρο», «ν – η δημιουργία», αποδίδεται μια ποιητική και σχεδόν μυθολογική διάσταση στη γλώσσα. 

Η προσέγγιση αναδεικνύει τα γράμματα όχι απλώς ως στοιχεία γραφής, αλλά ως φορείς νοήματος και συλλογικής μνήμης, δημιουργώντας έναν ιδιότυπο διάλογο ανάμεσα στη μορφή και την έννοια. 

Το κείμενο εξερευνά το ελληνικό αλφάβητο όχι μόνο ως σύστημα γραφής, αλλά ως κώδικα νοημάτων, σύμβολα και αρχέτυπα που αποκαλύπτουν κοσμολογικές και φιλοσοφικές έννοιες. 

Κάθε γράμμα παρουσιάζεται με τη δική του ιδιαίτερη σημασία και συμβολισμό – από το Φ και το Χ μέχρι τα προπαροχημένα γράμματα όπως το δίγαμα, το κόπα και το σάμπι. 

Η αφήγηση προχωρά σε μια μεταφυσική διάσταση, με αναφορές στον ΑΙΩΝ έννοια που συνδέεται με τον άχρονο και αιώνιο χρόνο, τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα, τον ορφισμό και αρχαία θρησκευτικά συστήματα. Ο ΑΙΩΝ εμφανίζεται ως φορέας του φωτός και της δημιουργίας, ως η θεμελιακή δύναμη που μετατρέπει το χάος σε τάξη. 

Φωτογραφία | Σ.Β.

Το αλφάβητο γίνεται εργαλείο αποκρυπτογράφησης της κοσμικής τάξης και σύνδεσης του ανθρώπου με το θείο. 

Το κείμενο απότελεί μία φιλοσοφική και γλωσσολογική διερεύνηση της έννοιας του χρόνου, της ρίζας των λέξεων και του τρόπου με τον οποίο αυτές φανερώνουν βαθύτερες σημασίες. 

Μέσα από την ανάλυση γραμμάτων και λέξεων (όπως άγω, άγιος, βάρος, δέος), προβάλλεται η ιδέα πως κάθε γλωσσικό στοιχείο φέρει ενέργεια, κατεύθυνση και σημασία που ξεπερνά την απλή επικοινωνία. 

Ο χρόνος διαχωρίζεται σε παρελθόν, παρόν και μέλλον, με το «νυν» να λειτουργεί ως σημείο ένωσης αυτών των τριών. 

Το παρόν παρουσιάζεται ως ζωντανό και δημιουργικό, ενώ οι λέξεις ερμηνεύονται ως φορείς πολιτισμικών και υπαρξιακών εννοιών.

Το κείμενο προσκαλεί τον αναγνώστη σε μια εσωτερική αναζήτηση του λόγου και του νοήματος, μέσα από την ίδια τη δομή της γλώσσας. 

Το κείμενο απότελεί μια φιλοσοφική και ερμηνευτική εξερεύνηση των ελληνικών γραμμάτων και αριθμών, με έντονη επιρροή από την πυθαγόρεια και ορφική σκέψη. 

Μέσα από μια μυστικιστική προσέγγιση, αποδίδονται στα γράμματα και τους αριθμούς βαθύτερες σημασίες που συνδέονται με την ενέργεια, την κίνηση, το ψεύδος, την ύπαρξη και τη γνώση. 

Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί γλωσσολογικές και συμβολικές αναγωγές για να αναδείξει τη σχέση ανάμεσα στη μορφή, την ουσία και τον κόσμο, προτείνοντας έναν εναλλακτικό τρόπο κατανόησης της γλώσσας και της πραγματικότητας. 

Το έργο Ο Κώδικας Αιών του Ιωάννη Μωυσιάδη αποτελεί ένα εντυπωσιακό συγγραφικό επίτευγμα, καρπό 25 ετών πνευματικής αναζήτησης και επιστημονικής μελέτης. 

Συνδυάζοντας φιλοσοφία, γλωσσολογική ερμηνεία, φυσική κοσμολογία και υπαρξιακό στοχασμό, ο συγγραφέας δημιουργεί ένα πολυεπίπεδο έργο που επιχειρεί να φωτίσει τη σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο και τη βαθύτερη ουσία του νοήματος. 

Με αφετηρία την αρχαία ελληνική σκέψη και τις συμβολικές δυνατότητες του αλφαβήτου, ο Μωυσιάδης υφαίνει ένα στοχαστικό πλέγμα που ενώνει το μικρό με το μεγάλο, το προσωπικό με το κοσμικό, το παρελθόν με το μέλλον. 

Η ιδιότητά του ως μηχανολόγου μηχανικού και καλλιτέχνη της φωτογραφίας προσδίδει στο έργο του έναν σπάνιο συνδυασμό τεχνικής ακρίβειας και καλλιτεχνικής ευαισθησίας, αναδεικνύοντας την ανάγκη για αρμονία ως θεμέλιο της ανθρώπινης ύπαρξης.

*Η Σταυρίνα Βασιλοπούλου είναι αρχαιολόγος